#خورشـیـد_نیمــه_شب_پارت_54
آﻣﺪ. ﻧﻤﯽ ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﻣﺮا ﻏﺎﻓﻠﮕﯿﺮ ﮐﻨﺪ. زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ داﻧﺶ آﻣﻮزان ﮐﻢ ﮐﻢ از درﻫﺎي ﺳﺎﻟﻦ ﺑﯿﺮون آﻣﺪﻧﺪ، از ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺧﺎرج ﺷﺪم، ﻣﻄﻤﺌﻦ ﻧﺒﻮدم ﭼﺮا اﯾﻦ ﮐﺎر را ﮐﺮدم. ﺑﺎران ﻧﻢ ﻧﻢ ﻣﯽ ﺑﺎرﯾﺪ-
آن را ﮐﻪ ﺑﻪ آراﻣﯽ ﻣﻮﻫﺎﯾﻢ را ﺧﯿﺲ ﻣﯿﮑﺮد ﻧﺎدﯾﺪه ﮔﺮﻓﺘﻢ. آﯾﺎ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺘﻢ او ﻣﺮا اﯾﻨﺠﺎ ﺑﺒﯿﻨﺪ؟ آﯾﺎ اﻣﯿﺪوار ﺑﻮدم ﮐﻪ ﺑﯿﺎﯾﺪ و ﺑﺎ ﻣﻦ ﺣﺮف ﺑﺰﻧﺪ؟ داﺷﺘﻢ ﭼﻪ ﮐﺎر ﻣﯽ ﮐﺮدم؟ از ﺟﺎﯾﻢ ﺗﮑﺎن
ﻧﺨﻮردم، ﻫﺮﭼﻨﺪ ﮐﻪ ﺳﻌﯽ ﮐﺮدم ﺧﻮدم را ﻣﺘﻘﺎﻋﺪ ﮐﻨﻢ ﮐﻪ داﺧﻞ اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ ﺑﺮﮔﺮدم، ﻣﯽ داﻧﺴﺘﻢ ﮐﻪ رﻓﺘﺎرم ﺳﺰاوار ﺳﺮزﻧﺶ اﺳﺖ. ﺑﺎزوﻫﺎﯾﻢ را ﺟﻠﻮي ﺳﯿﻨﻪ ام ﺑﻬﻢ ﭘﯿﭽﯿﺪم، و زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ
ﻗﺪم زدن او را ﺑﻪ ﻃﺮف ﺧﻮدم ﺗﻤﺎﺷﺎ ﻣﯽ ﮐﺮدم ﺳﻄﺤﯽ ﻧﻔﺲ ﻣﯽ ﮐﺸﯿﺪم. ﮔﻮﺷﻪ ي ﻟﺒﺶ ﺟﻤﻊ ﺷﺪه ﺑﻮد. او ﻣﺮا ﻧﺪﯾﺪ. ﭼﻨﺪ ﺑﺎر ﻃﻮري ﺑﻪ آﺳﻤﺎن اﺑﺮي ﻧﮕﺎه ﮐﺮد، اﻧﮕﺎر ﮐﻪ از آن دﻟﺨﻮر
ﺑﻮد. وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﻗﺒﻞ از رد ﺷﺪن از ﺟﻠﻮي ﻣﻦ ﺑﻪ ﻣﺎﺷﯿﻨﺶ رﺳﯿﺪ ﻧﺎ اﻣﯿﺪ ﺷﺪم.آﯾﺎ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﻨﺪ؟ آﯾﺎ ﻣﻦ ﺗﻤﺎﯾﻞ داﺷﺘﻢ ﺑﺎ او ﺣﺮف ﺑﺰﻧﻢ؟ او ﺳﻮار ﺗﺮاك ﻗﺮﻣﺰ رﻧﮓ و رو
رﻓﺘﻪ اش ﺷﺪ، ﯾﮏ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﮔﻨﺪه ي زﻧﮓ زده ﮐﻪ ﺳﻨﺶ از ﭘﺪر او ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﻮد. دﯾﺪم ﮐﻪ ﺗﺮاك را روﺷﻦ ﮐﺮد- ﻣﻮﺗﻮر ﮐﻬﻨﻪ ي آن ﺑﻠﻨﺪ ﺗﺮ از ﻫﺮ اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ دﯾﮕﺮي در ﻣﺤﻮﻃﻪ ﻣﯽ ﻏﺮﯾﺪ- و
ﺑﻌﺪ دﺳﺘﺶ را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺑﺨﺎري آن دراز ﮐﺮد. او ﺳﺮﻣﺎ را دوﺳﺖ ﻧﺪاﺷﺖ. اﻧﮕﺸﺘﺎﻧﺶ را در ﻣﻮﻫﺎﯾﺶ ﻓﺮو ﮐﺮد و آﻧﻬﺎ را ﺟﻠﻮي ﺟﺮﯾﺎن ﻫﻮاي داغ ﮔﺮﻓﺖ اﻧﮕﺎر ﺳﻌﯽ داﺷﺖ آﻧﻬﺎ را
ﺧﺸﮏ ﮐﻨﺪ. ﺗﺼﻮر ﮐﺮدم ﮐﻪ اﺗﺎﻗﮏ راﻧﻨﺪه ﭼﻪ ﺑﻮﯾﯽ ﺧﻮاﻫﺪ داﺷﺖ و ﺑﻌﺪ ﺳﺮﯾﻊ از آن ﻓﮑﺮ ﺑﯿﺮون آﻣﺪم. زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ آﻣﺎده ﻣﯽ ﺷﺪ دﻧﺪه ﻋﻘﺐ ﺑﮕﯿﺮ ﺑﻪ اﻃﺮاف ﻧﮕﺎﻫﯽ اﻧﺪاﺧﺖ و، ﺑﺎﻻﺧﺮه
ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻣﻦ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد. ﻗﺒﻞ از اﯾﻨﮑﻪ ﺳﺮش را ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪ و ﺑﭙﯿﭽﺪ ﺑﺮاي ﺛﺎﻧﯿﻪ اي ﻧﮕﺎﻫﻢ را ﭘﺎﺳﺦ داد، ﺗﻤﺎم ﭼﯿﺰي ﮐﻪ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻢ از ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﺑﺨﻮاﻧﻢ ﺣﯿﺮت ﺑﻮد. و ﺑﻌﺪ ﺗﺮﻣﺰ ﮐﺮد، ﻋﻘﺐ
ﺗﺮاك ﻧﺰدﯾﮏ ﺑﻮد ﺑﻪ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﮐﻮﭼﮏ ارﯾﻦ ﺗﯿﮓ اﺻﺎﺑﺖ ﮐﻨﺪ. در آﯾﻨﻪ ي ﺟﻠﻮ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد، دﻫﺎﻧﺶ ﺑﻪ ﺣﺎﻟﺖ اﻓﺴﻮﺳﻨﺎﮐﺐ ﺑﺎز ﺷﺪه ﺑﻮد. وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﻣﺎﺷﯿﻦ دﯾﮕﺮي از ﮐﻨﺎرش رد ﺷﺪ، ﺗﻤﺎم
ﻧﻘﺎط ﮐﻮر را دوﺑﺎر ﭼﮏ ﮐﺮد و ﺑﻌﺪ ﺑﺎ اﺣﺘﯿﺎط از ﻣﺤﻞ ﭘﺎرك ﺑﯿﺮون آﻣﺪ، اﯾﻦ ﮐﺎر او ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﻧﯿﺸﺨﻨﺪ ﺑﺰﻧﻢ. اﻧﮕﺎر ﻓﮑﺮ ﮐﺮده ﺑﻮد ﮐﻪ در ﺗﺮاك ﺳﺎﻟﺨﻮرده اش ﺧﻄﺮﻧﺎك اﺳﺖ. ﻓﮑﺮ اﯾﻨﮑﻪ
ﺑﻼ ﺳﻮان ﺑﺮاي ﮐﺴﯽ ﺧﻄﺮﻧﺎك ﺑﺎﺷﺪ ، ﻓﺮﻗﯽ ﻧﺪاﺷﺖ ﭼﻪ ﭼﯿﺰي ﻣﯽ راﻧﺪ، ﻣﺮا ﺑﻪ ﺧﻨﺪه اﻧﺪاﺧﺖ. زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ از ﺟﻠﻮي ﻣﻦ ﻋﺒﻮر ﻣﯽ ﮐﺮد ﻧﮕﺎﻫﺶ را ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ ﺑﻪ ﺟﻠﻮ دوﺧﺘﻪ ﺑﻮد.
romangram.com | @romangram_com