#خورشـیـد_نیمــه_شب_پارت_53
ﺗﺮك ﮐﻨﻢ . ﺑﺎزﻫﻢ ﺑﻪ ﻃﺮف ﻣﺎﺷﯿﻨﻢ رﻓﺘﻢ، ﺗﺎ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﭘﺎﯾﺎن ﺳﺎﻋﺎت ﻣﺪرﺳﻪ ﺷﻮم. ﺗﺎ ﭘﻨﻬﺎن ﺷﻮم. دوﺑﺎره. ﺑﺎﯾﺪ زﻣﺎن را ﺑﺮاي ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﻧﻬﺎﯾﯽ ﻣﯽ ﮔﺬراﻧﺪم وﻟﯽ ﺑﻪ ﺟﺎي آن ﺧﻮدم را
در ﺣﺎﻟﯽ ﯾﺎﻓﺘﻢ ﮐﻪ ﻣﺜﻞ ﯾﮏ ﻣﻌﺘﺎد، داﺷﺘﻢ در ﻫﻤﻬﻤﻪ ي اﻓﮑﺎر ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ در ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﻣﺪرﺳﻪ ﺑﻮدﻧﺪ ﺟﺴﺘﺠﻮ ﻣﯽ ﮐﺮدم. ﺻﺪاﻫﺎي آﺷﻨﺎ ﺑﺮﺟﺴﺘﻪ ﺗﺮ ﺑﻮدﻧﺪ، وﻟﯽ اﻵن ﻋﻼﻗﻪ اي ﺑﻪ
ﺷﻨﯿﺪن ﺗﺼﺎوﯾﺮ آﻟﯿﺲ ﯾﺎ ﺷﮑﺎﯾﺖ ﻫﺎي روزاﻟﯽ ﻧﺪاﺷﺘﻢ. ﺟﺴﯿﮑﺎ را ﺑﻪ راﺣﺘﯽ ﭘﯿﺪا ﮐﺮدم، وﻟﯽ آن دﺧﺘﺮ ﺑﺎ او ﻧﺒﻮد، ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﺑﻪ ﮔﺸﺘﻦ اداﻣﻪ دادم. اﻓﮑﺎر ﻣﺎﯾﮏ ﻧﯿﻮﺗﻮن ﺗﻮﺟﻪ ام را ﺟﻠﺐ
ﮐﺮد، و ﺑﺎﻻﺧﺮه او را ﯾﺎﻓﺘﻢ، در ﮐﻼس ورزش ﺑﺎ ﻣﺎﯾﮏ ﺑﻮد. ﻣﺎﯾﮏ ﻧﺎراﺣﺖ ﺑﻮد، ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ اﯾﻦ ﮐﻪ اﻣﺮوز، در ﮐﻼس زﯾﺴﺖ ﺷﻨﺎﺳﯽ ﺑﺎ او ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮده ﺑﻮدم. داﺷﺖ ﭘﺎﺳﺦ او را در
زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع را ﭘﯿﺶ ﮐﺸﯿﺪه ﺑﻮد ﻣﺮور ﻣﯽ ﮐﺮد...
ﻫﯿﭻ وﻗﺖ ﻧﺪﯾﺪه ﺑﻮدم ﮐﻪ ﺑﺎ ﮐﺴﯽ ﺑﯿﺸﺘﺮ از ﯾﮑﯽ دو ﮐﻠﻤﻪ ﺣﺮف ﺑﺰﻧﻪ. ﻣﻌﻠﻮﻣﻪ ﮐﻪ ﺑﻼ ﺑﻪ ﻧﻈﺮش ﺟﺎﻟﺐ اوﻣﺪه. از ﺟﻮري ﮐﻪ ﺑﻬﺶ ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﻨﻪ ﺧﻮﺷﻢ ﻧﻤﯿﺎد. وﻟﯽ اﻧﮕﺎر ﺑﻼ زﯾﺎد ﺑﻬﺶ
ﻋﻼﻗﻪ ﻣﻨﺪ ﻧﯿﺴﺖ. ﭼﯽ ﮔﻔﺖ ؟’ ﻧﻤﯽ دوﻧﻢ اون دوﺷﻨﺒﻪ ي ﮔﺬﺷﺘﻪ ﭼﻪ ش ﺷﺪه ﺑﻮد؟’ ﯾﻪ ﭼﯿﺰي ﺗﻮ ﻫﻤﯿﻦ ﻣﺎﯾﻪ ﻫﺎ. ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ رﺳﯿﺪ ﺑﯽ ﺗﻔﺎوت ﺑﺎﺷﻪ. اﺣﺘﻤﺎﻻ ﻓﻘﻂ ﯾﮏ ﻣﮑﺎﻟﻤﻪ ي ﻣﻌﻤﻮﻟﯽ
ﺑﻮده...
او ﻫﻤﯿﻦ ﻃﻮر ﺑﺎ ﺧﻮدش ﺣﺮف ﻣﯽ زد ، از ﺗﺼﻮر اﯾﻨﮑﻪ ﺑﻼ ﻋﻼﻗﻪ اي ﺑﻪ ﺗﻐﯿﯿﺮي ﮐﻪ در ﻣﻦ رخ داده ﺑﻮد ﻧﺪاﺷﺖ، در ﭘﻮﺳﺖ ﺧﻮد ﻧﻤﯽ ﮔﻨﺠﯿﺪ. اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﮐﻤﯽ ﻣﺮا از ﺣﺪي ﮐﻪ
اﻧﺘﻈﺎر داﺷﺘﻢ ﺑﯿﺸﺘﺮ آزار داد، ﺑﺮاي ﻫﻤﯿﻦ دﯾﮕﺮ ﺑﻪ او ﮔﻮش ﻧﺪادم. ﺳﯽ دي ﻣﻮﺳﯿﻘﯽ ﺗﻨﺪي را در اﺳﺘﺮﯾﻮ ﮔﺬاﺷﺘﻢ و ﺻﺪاﯾﺶ را ﺑﻪ ﻗﺪري زﯾﺎد ﮐﺮدم ﮐﻪ ﺻﺪاﻫﺎي دﯾﮕﺮ در آن ﮔﻢ ﺷﻮﻧﺪ.
ﺑﺎﯾﺪ روي ﻣﻮﺳﯿﻘﯽ ﻣﺘﻤﺮﮐﺰ ﻣﯽ ﺷﺪم ﺗﺎ ﺧﻮدم را از ﺑﺮﮔﺸﺘﻦ ﺑﻪ اﻓﮑﺎر ﻣﺎﯾﮏ ﻧﯿﻮﺗﻮن و ﺟﺎﺳﻮﺳﯽ آن دﺧﺘﺮ از ﻫﻤﻪ ﺟﺎ ﺑﯽ ﺧﺒﺮ، ﺑﺎز دارم...
ﭼﻨﺪ ﺑﺎر ﺗﻘﻠﺐ ﮐﺮدم. ﺟﺎﺳﻮﺳﯽ ﻧﻤﯽ ﮐﺮدم، ﺳﻌﯽ داﺷﺘﻢ ﺧﻮدم را ﻣﺘﻘﺎﻋﺪ ﮐﻨﻢ. ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺑﺪاﻧﻢ دﻗﯿﻘﺎً ﭼﻪ ﻣﻮﻗﻌﯽ ﺳﺎﻟﻦ ورزش را ﺗﺮك ﻣﯽ ﮐﺮد، ﭼﻪ وﻗﺖ ﺑﻪ ﻣﺤﻮﻃﻪ ي ﭘﺎرﮐﯿﻨﮓ ﻣﯽ
romangram.com | @romangram_com