#خورشـیـد_نیمــه_شب_پارت_51
دآوري ﮐﺮد : ﯾﺎدﻣﻪ وﻗﺘﯽ واﺳﻪ ي ﻣﻨﻢ اﺗﻔﺎق اﻓﺘﺎد... ﻣﺮا ﺑﺎ ﺧﻮد ﺑﻪ ﻧﯿﻢ ﻗﺮن ﭘﯿﺶ ﺑﺮد . ورودي ﯾﮏ ﺷﻬﺮ در ﻫﻮاي ﮔﺮگ و ﻣﯿﺶ ، ﯾﮏ زن ﻣﯿﺎﻧﺴﺎل ﻣﻼﻓﻪ ﻫﺎﯾﺶ را ﻣﯽ ﺑﺮد ﺗﺎ ﺑﺮ
روي ﺑﻨﺪ درازي ﮐﻪ ﺑﯿﻦ درﺧﺖ ﻫﺎي ﺳﯿﺐ ﺑﺴﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد ، ﭘﻬﻦ ﮐﻨﺪ . راﯾﺤﻪ ي ﺳﯿﺐ در ﻫﻮا ﭘﯿﭽﯿﺪه ﺑﻮد- ﻓﺼﻞ درو ﺗﻤﺎم ﺷﺪه ﺑﻮد و ﻣﯿﻮه ﻫﺎي ﭼﯿﺪه ﻧﺸﺪه ، روي زﻣﯿﻦ اﻓﺘﺎده ﺑﻮدﻧﺪ و
ﭘﻮﺳﺖ ﺿﺮﺑﻪ دﯾﺪه ﺷﺎن ﺑﺎﻋﺚ ﭘﯿﭽﯿﺪن ﺑﻮﯾﺶ آﻧﻬﺎ در ﻫﻮا ﺷﺪه ﺑﻮد. ﮐﺸﺘﺰاري ﮐﻪ ﻋﻠﻒ ﻫﺎي ﺧﺸﮏ آن را ﺗﺎزه ﭼﯿﺰه ﺑﻮدﻧﺪ، دورﻧﻤﺎي آن راﯾﺤﻪ ﺑﻮد ، ﯾﮏ ﻫﺎرﻣﻮﻧﯽ . او ﮐﺎﻣﻼً ﺑﯽ
ﺗﻮﺟﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ آن زن ، در ﻣﺴﯿﺮ ﺧﻮد ﻗﺪم زﻧﺎن ﻣﯽ رﻓﺖ ﺗﺎ ﮐﺎري را ﺑﺮاي رزاﻟﯽ اﻧﺠﺎم دﻫﺪ . آﺳﻤﺎن ﺑﺎﻻي ﺳﺮ او ﺑﻪ رﻧﮓ ارﻏﻮاﻧﯽ درآﻣﺪه ﺑﻮد، ﺑﺮ ﻓﺮاز درﺧﺖ ﻫﺎي ﻏﺮﺑﯽ ، ﻧﺎ
رﻧﺠﯽ . او در ﺟﺎده ي ﭘﺮ ﭘﯿﭻ و ﺧﻢ ﭘﯿﺶ ﻣﯽ رﻓﺖ و ﻫﯿﭻ دﻟﯿﻠﯽ ﺑﺮاي ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺳﭙﺮدن آن ﻏﺮوب ﻧﺪاﺷﺖ. ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺑﺎد ﻣﻼﯾﻢ ﺷﺒﺎﻧﻪ وزﯾﺪن ﮔﺮﻓﺖ و ﻣﻼﻓﻪ ﻫﺎي ﺳﻔﯿﺪ ﻣﺜﻞ ﺑﺎدﺑﺎن ﻫﺎي
ﯾﮏ ﮐﺸﺘﯽ ﺑﺮاﻓﺮاﺷﺘﻪ ﺷﺪﻧﺪ و ﻋﻄﺮ آن زن ﺑﻪ ﻣﺸﺎم اﻣﺖ رﺳﯿﺪ . آﻫﺴﺘﻪ ﻧﺎﻟﻪ اي ﮐﺮدم . » آه « اﻧﮕﺎر ﺑﻪ ﯾﺎد آوردن ﻋﻄﺶ ﺧﻮدم ﺑﺮاﯾﻢ ﮐﺎﻓﯽ ﻧﺒﻮد.
ﻣﯽ دوﻧﻢ . ﻣﻦ ﯾﮏ ﺛﺎﻧﯿﻪ ﻫﻢ دوام ﻧﯿﺎوردم . ﺣﺘﯽ ﺑﻪ ﻓﮑﺮ ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﮐﺮدن ﻫﻢ ﻧﯿﻔﺘﺎدم .
ﺧﺎﻃﺮه ي او واﺿﺢ ﺗﺮ از آن ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺘﻮاﻧﻢ ﺗﺤﻤﻞ ﮐﻨﻢ . روي ﭘﺎﻫﺎﯾﻢ ﭘﺮﯾﺪم ، دﻧﺪان ﻫﺎﯾﻢ را ﺑﻪ ﻗﺪري ﺑﻪ ﻫﻢ ﻓﺸﺮده ﺑﻮدم ﮐﻪ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ آﻫﻦ را ﺳﻮراخ ﮐﻨﺪ .
1
ﺧﺎﻧﻢ ﮔﻮف ﮐﻪ ﺑﺎ ﺣﺮﮐﺖ ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﯽ ﻣﻦ از ﺟﺎ ﭘﺮﯾﺪه ﺑﻮد ، ﭘﺮﺳﯿﺪ: "?"Esta bien, Edward ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻢ ﭼﻬﺮه ي ﺧﻮدم را در ذﻫﻦ او ﺑﺒﯿﻨﻢ و ﻣﯽ داﻧﺴﺘﻢ ﮐﻪ از ﺧﻮب ﺑﻮدن
ﻓﺎﺻﻠﻪ دارم. زﯾﺮ ﻟﺐ ﮔﻔﺘﻢ:”, 2 “ Me perdonaو ﻣﺜﻞ ﺗﯿﺮ ﺑﻪ ﻃﺮف در رﻓﺘﻢ .
3
romangram.com | @romangram_com