#خورشـیـد_نیمــه_شب_پارت_26
ﺑﻮد. اﻧﺪﯾﺸﯿﺪ : ﭘﺮﺗﺎب ﮔﻠﻮﻟﻪ. او ﺑﻪ ﻫﻮا ﭘﺮﯾﺪ ؛ زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﯿﻦ ﻣﻦ و آﺳﻤﺎن ﭼﺮخ ﻣﯽ زد، اﻧﺪاﻣﺶ ﺑﻪ ﯾﮏ ﺳﺎﯾﻪ ي ﺗﯿﺮه ﻣﯽ ﻣﺎﻧﺪ. ﺧﻮدش را ﻣﺜﻞ ﺗﻮپ ﺟﻤﻊ ﮐﺮد ﺗﺎ ﺑﺮ روي ﺗﻮده ﺑﺮف
در ﮐﻨﺎر ﻣﻦ ﺑﯿﻔﺘﺪ و ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﺑﺮﻓﻬﺎ روي ﻣﻦ ﺑﺮﯾﺰﻧﺪ .
ﮐﻮﻻﮐﯽ از ﺑﺮف در اﻃﺮاﻓﻢ ﺑﻪ ﭘﺮواز درآﻣﺪ. ﺳﺘﺎره ﻫﺎ ﺳﯿﺎه ﺷﺪﻧﺪ و ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ ﺑﻌﺪ در ﮐﺮﯾﺴﺘﺎل ﻫﺎي ﯾﺨﯽ دﻓﻦ ﺷﺪه ﺑﻮدم. دوﺑﺎره آه ﮐﺸﯿﺪم وﻟﯽ ﺑﺮاي ﺑﯿﺮون آﻣﺪن ﺗﻼﺷﯽ ﻧﮑﺮدم. ﺗﺎرﯾﮑﯽ
زﯾﺮ ﺑﺮف، ﻧﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ آﺳﯿﺐ زد، ﻧﻪ ﻣﻨﻈﺮه را ﺑﻬﺒﻮدي ﺑﺨﺸﯿﺪ. ﻫﻢ ﭼﻨﺎن ﻓﻘﻂ ﯾﮏ ﭼﻬﺮه را ﻣﯽ دﯾﺪم. » ادوارد؟ « دوﺑﺎره ﺑﺮف ﺑﻪ ﭘﺮواز درآﻣﺪ ﭼﺮا ﮐﻪ ﺗﺎﻧﯿﺎ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ آﻧﻬﺎ را ﮐﻨﺎر ﻣﯽ
زد. ﺧﺎك را از ﺻﻮرت ﺑﯽ ﺣﺮﮐﺘﻢ ﮐﻨﺎر زد و ﺳﻌﯽ ﮐﺮد ﭼﺸﻤﻢ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ او ﻧﯿﻔﺘﺪ. زﻣﺰﻣﻪ ﮐﻨﺎن ﮔﻔﺖ : » ﻣﺘﺎﺳﻔﻢ ، ﯾﻪ ﺷﻮﺧﯽ ﺑﻮد. « » ﻣﯽ دوﻧﻢ. ﺧﻨﺪه دار ﺑﻮد . « ﻟﺒﺶ آوﯾﺨﺘﻪ ﺷﺪ . »
ارﯾﻨﺎ و ﮐﯿﺖ ﮔﻔﺘﻦ ﺑﻬﺘﺮه ﺗﻨﻬﺎت ﺑﺬارم . اوﻧﺎ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ دارم اذﯾﺘﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ . « ﺑﻪ او اﻃﻤﯿﻨﺎن دادم : » ﺑﻪ ﻫﯿﭻ وﺟﻪ . ﺑﺮﻋﮑﺲ ، ﻣﻦ ﮔﺴﺘﺎﺧﯽ ﮐﺮدم - ﺑﻪ ﻃﻮر زﺷﺘﯽ ﮔﺴﺘﺎﺧﯽ ﮐﺮ
دم. ﺧﯿﻠﯽ ﻣﺘﺎﺳﻔﻢ «
اﻧﺪﯾﺸﯿﺪ : داري ﺑﺮﻣﯽ ﮔﺮدي ﺧﻮﻧﻪ ، اﯾﻦ ﻃﻮر ﻧﯿﺴﺖ؟
» ﻫﻨﻮز... ﮐﺎﻣﻼً...ﺗﺼﻤﯿﻢ ﻧﮕﺮﻓﺘﻢ . « وﻟﯽ ﻧﻤﯽ ﺧﻮاي اﯾﻨﺠﺎ ﺑﻤﻮﻧﯽ . ﺣﺎﻻ آرزوﻣﻨﺪاﻧﻪ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮد ، ﻧﺎراﺣﺖ . » ﻧﻪ . اﯾﻨﺠﺎ ﻣﻮﻧﺪن ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻧﻤﯿﺎد... ﮐﻤﮑﯽ ﺑﮑﻨﻪ « ﺷﮑﻠﮑﯽ درآورد .
» ﺗﻘﺼﯿﺮ ﻣﻨﻪ ، اﯾﻦ ﻃﻮر ﻧﯿﺴﺖ؟ « ﺑﻪ دروغ ﮔﻔﺘﻢ : » ﻣﻌﻠﻮﻣﻪ ﮐﻪ ﻧﻪ . «
ﻧﻤﯽ ﺧﻮاد اﯾﻨﻘﺪر آﻗﺎ ﺑﺎﺷﯽ .
ﻟﺒﺨﻨﺪ زدم .
romangram.com | @romangram_com