#خورشـیـد_نیمــه_شب_پارت_24
اﻓﮑﺎرم ﺑﺮاي ﺗﺼﻤﯿﻢ دﯾﮕﺮي ﻣﺮدد ﺑﻮد. » اوه ! « ﺑﻼ ﺳﻮان ، ﻣﺮده ﺑﻮد . ﭼﺸﻤﺎن ﻣﻦ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺧﻮردن ﺧﻮن ﺗﺎزه ، ﺑﻪ رﻧﮓ ﺧﻮن درآﻣﺪه ﺑﻮدﻧﺪ . زﻣﺎﻧﯽ رﺳﯿﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﯽ ﺑﺎﯾﺴﺖ ﺑﯿﺮ
ون ﺑﺰﻧﯿﻢ و از ﻧﻮ ﺷﺮوع ﮐﻨﯿﻢ... آﻟﯿﺲ ﺗﮑﺮار ﮐﺮد : » اوه « ﺗﺼﻮﯾﺮ واﺿﺢ ﺗﺮ ﺷﺪه ﺑﻮد . ﺑﺮاي ﺑﺎر اول داﺧﻞ ﺧﺎﻧﻪ ي ﻓﺮﻣﺎﻧﺪه ﺳﻮان را دﯾﺪم . ﺑﻼ در آﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪ اي ﺑﺎ ﻗﻔﺴﻪ ﻫﺎي زرد
رﻧﮓ اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮد . ﭘﺸﺘﺶ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﻮد و ﻣﻦ در ﺳﺎﯾﻪ ﮐﻤﯿﻦ ﮐﺮده ﺑﻮدم... ﻋﻄﺮش ﻣﺮا ﺑﻪ ﺳﻮي او ﮐﺸﯿﺪ... دﯾﮕﺮ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻢ ﺗﺤﻤﻞ ﮐﻨﻢ . ﻓﺮﯾﺎد ﮐﺸﯿﺪم : » ﺗﻤﻮﻣﺶ ﮐﻦ « در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ
ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﮔﺸﺎد ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ، زﻣﺰﻣﻪ ﮐﺮد : » ﻣﺘﺎﺳﻔﻢ . « و دوﺑﺎره ﺗﺼﺎوﯾﺮ ذﻫﻨﯽ اش ﻋﻮض ﺷﺪ . ﯾﮏ اﺗﻮﺑﺎن ﺧﺎﻟﯽ در ﺷﺐ ، درﺧﺘﺎن اﻃﺮاﻓﺶ ﭘﻮﺷﯿﺪه از ﯾﺦ ﺑﻮدﻧﺪ ، ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺘﯽ ﺣﺪ
ود دو ﻫﺰار ﮐﯿﻠﻮﻣﺘﺮ در ﺳﺎﻋﺖ .
» دﻟﻢ ﺑﺮات ﺗﻨﮓ ﻣﯽ ﺷﻪ « او اداﻣﻪ داد : » ﻓﺮﻗﯽ ﻧﺪاره ﭼﻘﺪر زود ﻗﺮاره ﺑﺮﮔﺮدي. « اﻣﺖ و رزاﻟﯽ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﻧﮕﺮان رد و ﺑﺪل ﮐﺮدﻧﺪ. ﺗﻘﺮﯾﺒﺎً ﻧﺰدﯾﮏ ﺧﺎﻧﻪ ﻣﺎن رﺳﯿﺪه ﺑﻮدﯾﻢ . آﻟﯿﺲ
دﺳﺘﻮر داد : » ﻣﺎ رو ﻫﻤﯿﻦ ﺟﺎ ﭘﯿﺎده ﮐﻦ . ﺧﻮدت ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﮐﺎرﻻﯾﻞ ﺑﮕﯽ. « ﺳﺮم را ﺑﻪ ﻧﺸﺎﻧﻪ ي رﺿﺎﯾﺖ ﺗﮑﺎن دادم . ﻻﺳﺘﯿﮏ ﻫﺎي ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺑﺮ اﺛﺮ ﺗﺮﻣﺰ ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﯽ ﺟﯿﻎ ﻣﻤﺘﺪي ﮐﺸﯿﺪﻧﺪ .
اﻣﺖ، رزاﻟﯽ و ﺟﺎﺳﭙﺮ در ﺳﮑﻮت ﺧﺎرج ﺷﺪﻧﺪ . آﻟﯿﺲ دﺳﺘﯽ روي ﺷﺎﻧﻪ ام ﮐﺸﯿﺪ . زﻣﺰﻣﻪ ﮐﻨﺎن ﮔﻔﺖ : » ﺗﻮ اﻧﺘﺨﺎب درﺳﺘﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ، « اﯾﻦ ﺑﺎر دﯾﮕﺮ ﺗﺼﻮﯾﺮ ﻧﺒﻮد- دﺳﺘﻮر ﺑﻮد . »
اون دﺧﺘﺮ ، ﺗﻨﻬﺎ ﺧﺎﻧﻮاده اﯾﻪ ﮐﻪ ﭼﺎرﻟﯽ ﺳﻮان داره . « » درﺳﺘﻪ « از ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺧﺎرج ﺷﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺑﻘﯿﻪ ﺑﭙﯿﻮﻧﺪد . آﻧﻬﺎ ﻗﺒﻞ از اﯾﻨﮑﻪ دوﺑﺎره راه ﺑﯿﻔﺘﻢ ، از ﻧﻈﺮﻫﺎ دور ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ . ﺑﺎ
ﺳﺮﻋﺖ ﺑﻪ ﻃﺮف ﺷﻬﺮ ﺑﺮﻣﯽ ﮔﺸﺘﻢ و ﻣﯽ داﻧﺴﺘﻢ ﮐﻪ ﺗﺼﺎوﯾﺮ در ذﻫﻦ آﻟﯿﺲ ، ﻣﺜﻞ ﭼﺮاغ راﻫﻨﻤﺎ از ﺗﯿﺮه ﺑﻪ روﺷﻦ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ . ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﺑﻪ ﻃﺮف ﻓﻮرﮐﺲ ﺑﺎز ﻣﯽ ﮔﺸﺘﻢ . ﻣﻄﻤﺌﻦ
ﻧﺒﻮدم ﺑﻪ ﮐﺠﺎ ﻣﯽ روم . ﺑﺎ ﭘﺪرم ﺧﺪاﺣﺎﻓﻈﯽ ﻣﯽ ﮐﺮدم ؟ ﯾﺎ ﻫﯿﻮﻻي دروﻧﻢ را ﺑﻪ آﻏﻮش ﻣﯽ ﮐﺸﯿﺪم ؟
romangram.com | @romangram_com