#خورشـیـد_نیمــه_شب_پارت_161
ﻣﻮاﻓﻘﺖ ﮐﺮدم . » ﺣﺘﻤﺎً ، ﺧﯿﻠﯽ دوﺳﺖ دارم « ﻫﺮﭼﻨﺪ ﮐﻤﯽ ﺑﺮاي ﭘﯿﺮوي از ﻧﺖ اﺟﺘﻨﺎب ﻧﺎﭘﺬﯾﺮ آﺧﺮ ﻣﺮدد ﺑﻮدم- ﭘﺎﯾﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻃﻮر ﻏﺮﯾﺒﯽ ﺑﺮاﯾﻢ دردﻧﺎك ﺑﻮد . ﻟﺤﻈﻪ اي ﻓﮑﺮ ﮐﺮدم و ﺑﻌﺪ
، در ﺑﻄﺮي را از ﺟﯿﺒﻢ درآوردم و روي ﭘﺎﯾﻪ ي ﺧﺎﻟﯽ ﮐﺎﻏﺬﻫﺎي ﻧﺖ ﻗﺮار دادم . اﯾﻦ ﮐﺎر ﮐﻤﯽ ﻣﻔﯿﺪ واﻗﻊ ﺷﺪ- ﯾﺎدﮔﺎريِ ﮐﻮﭼﮏ ﻣﻦ از ﺑﻠﻪ ي او . ﺑﺎ ﺧﻮد ﺳﺮم را ﺑﻪ ﻧﺸﺎﻧﻪ ي رﺿﺎﯾﺖ ،
ﺗﮑﺎن دادم . ازﻣﻪ و آﻟﯿﺲ ﻧﮕﺎﻫﯽ رد و ﺑﺪل ﮐﺮدﻧﺪ ، وﻟﯽ ﻫﯿﭻ ﮐﺪام ﭼﯿﺰي ﻧﭙﺮﺳﯿﺪﻧﺪ .
ﺑﺎ ﺻﺪاي ﺑﻠﻨﺪ ﺑﻪ اﻣﺖ ﮔﻔﺘﻢ : » ﺗﺎ ﺣﺎﻻ ﮐﺴﯽ ﺑﻬﺖ ﻧﮕﻔﺘﻪ ﺑﺎ ﻏﺬات ﺑﺎزي ﻧﮑﻦ؟ « اﻣﺖ درﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﻧﯿﺸﺨﻨﺪ ﻣﯽ زد و ﺑﺮاﯾﻢ دﺳﺘﯽ ﺗﮑﺎن داد و ﻓﺮﯾﺎد ﮐﺸﯿﺪ : » اوه ، ﻫﯽ ادوارد! « ﺧﺮس
از ﺣﻮاﺳﭙﺮﺗﯽ او اﺳﺘﻔﺎده ﮐﺮد ﺗﺎ ﺑﺎ ﭼﻨﮕﺎل ﭘﺮ زورش ﺑﻪ ﺳﯿﻨﻪ ي اﻣﺖ ﭼﻨﮓ ﺑﺰﻧﺪ . ﭘﻨﺠﻪ ﻫﺎي ﺗﯿﺰ ﭘﯿﺮاﻫﻦ او را درﯾﺪﻧﺪ و ﺑﺎ ﺑﺮﺧﻮرد ﺑﻪ ﭘﻮﺳﺖ او ﺻﺪاي ﺟﯿﻎ ﻣﺎﻧﻨﺪي ﺑﻪ ﮔﻮش رﺳﯿﺪ .
ﺧﺮس از ﺻﺪاي ﺗﯿﺰ ﻧﻌﺮه ﮐﺸﯿﺪ .
آو ، ﻟﻌﻨﺖ ، رز اﯾﻦ ﭘﯿﺮﻫﻨﻮ ﺑﻬﻢ داده ﺑﻮد!
اﻣﺖ ﻣﺘﻘﺎﺑﻼً ﺳﺮ ﺣﯿﻮان ﺧﺸﻤﮕﯿﻦ ﻏﺮﯾﺪ. آﻫﯽ ﮐﺸﯿﺪم و روي ﯾﮏ ﺗﺨﺘﻪ ﺳﻨﮓ ﻧﺸﺴﺘﻢ . اﺣﺘﻤﺎﻻً ﻣﺪﺗﯽ ﻃﻮل ﻣﯽ ﮐﺸﯿﺪ . اﻣﺎ ﮐﺎر اﻣﺖ ﺗﻘﺮﯾﺒﺎً ﺗﻤﺎم ﺷﺪه ﺑﻮد . او اﺟﺎزه داد ﺧﺮس ﺑﮑﻮﺷﺪ
ﺑﺎ ﺿﺮﺑﻪ ي دﯾﮕﺮي ﺳﺮ او را ﺑﮕﯿﺮد ، وﻗﺘﯽ ﺿﺮﺑﻪ ﺧﻄﺎ رﻓﺖ و ﺧﺮس ﺗﻠﻮﺗﻠﻮﺧﻮران ﻋﻘﺐ رﻓﺖ ﺧﻨﺪﯾﺪ . ﺧﺮس ﻏﺮﺷﯽ ﮐﺮد و اﻣﺖ دوﻣﺮﺗﺒﻪ از ﺑﯿﻦ ﻗﻬﻘﻪ ﻫﺎﯾﺶ ﻏﺮﯾﺪ . ﺑﻌﺪ ﺑﻪ ﻃﺮف
ﺣﯿﻮان ﺣﻤﻠﻪ ﮐﺮد ﮐﻪ روي ﭘﺎﻫﺎي ﻋﻘﺒﯽ اش اﯾﺴﺘﺎده و ﯾﮏ ﺳﺮو ﮔﺮدن از او ﺑﻠﻨﺪﺗﺮ ﺑﻮد . آﻧﻬﺎ روي زﻣﯿﻦ اﻓﺘﺎدﻧﺪ و درﺧﺖ ﺻﻨﻮﺑﺮ ﮐﻬﻨﺴﺎﻟﯽ را ﻫﻢ ﺑﺎ ﺧﻮد ﭘﺎﯾﯿﻦ ﮐﺸﯿﺪﻧﺪ ، ﺑﺪن ﻫﺎﯾﺸﺎن
درﻫﻢ ﭘﯿﭽﯿﺪ . ﺧﺮﺧﺮﻫﺎي ﺣﯿﻮان ﺧﺎﻣﻮش ﺷﺪ . ﭼﻨﺪ دﻗﯿﻘﻪ ﺑﻌﺪ ، اﻣﺖ ﺑﻪ ﻃﺮف ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮش ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮدم آﻣﺪ . ﭘﯿﺮاﻫﻨﺶ ﻧﺎﺑﻮد ﺷﺪه ﺑﻮد ، ﭘﺎره و ﺧﻮﻧﯿﻦ ، ﭼﺴﺒﻨﺎك و ﭘﺮ از ﻣﻮي
ﺣﯿﻮان . ﻣﻮﻫﺎي ﺗﯿﺮه و ﻣﺠﻌﺪ او ﻧﯿﺰ ﭼﻨﺪان وﺿﻌﯿﺖ ﺑﻬﺘﺮي ﻧﺪاﺷﺖ . ﻧﯿﺸﺨﻨﺪ ﻋﺮﯾﻀﯽ روي ﺻﻮرﺗﺶ ﻧﻘﺶ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮد . » اﯾﻦ ﯾﮑﯽ ﻋﺠﯿﺐ ﻏﺮﯾﺐ ﺑﻮد . وﻗﺘﯽ ﭼﻨﮕﻢ زد ﯾﻪ ﺟﻮراﯾﯽ
romangram.com | @romangram_com