#خورشـیـد_نیمــه_شب_پارت_145
اﺳﺖ او را ﺑﺎ اﺣﺘﯿﺎط ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺧﻮدم ﮐﺸﯿﺪم . » ﺑﻪ آﻟﯿﺲ ﻣﯽ ﮔﻢ ﺑﻌﺪ از ﻣﺪرﺳﻪ ﺑﺬارش دم ﺧﻮﻧﺘﻮن. « او ﮔﻔﺖ : » وﻟﻢ ﮐﻦ! « ﯾﮏ وري ﻣﯽ آﻣﺪ و ﻧﺰدﯾﮏ ﺑﻮد ﺗﻌﺎدﻟﺶ را از
دﺳﺖ ﺑﺪﻫﺪ . دﺳﺖ دﯾﮕﺮم را دراز ﮐﺮدم ﮐﻪ ﻗﺒﻞ از اﯾﻨﮑﻪ ﺑﯿﻔﺘﺪ او را ﺑﮕﯿﺮم ، وﻟﯽ ﻗﺒﻞ از اﯾﻨﮑﻪ ﻻزم ﺷﻮد ﺧﻮدش را راﺳﺖ ﮐﺮد . ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺑﺮاي ﻟﻤﺲ ﮐﺮدن او دﻧﺒﺎل ﺑﻬﺎﻧﻪ ﻣﯽ ﮔﺸﺘﻢ .
اﯾﻦ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﺑﻪ ﯾﺎد ﻋﮑﺲ اﻟﻌﻤﻞ ﺧﺎﻧﻢ ﮐﻮپ در ﺑﺮاﺑﺮ ﺧﻮدم ﺑﯿﻔﺘﻢ ، وﻟﯽ ﻓﮑﺮ ﮐﺮدن ﺑﻪ آن را ﺑﺮاي ﺑﻌﺪ ﮔﺬاﺷﺘﻢ . در آن ﻣﻮرد ﭼﯿﺰﻫﺎي زﯾﺎدي ﺑﺮاي رﺳﯿﺪﮔﯽ وﺟﻮد داﺷﺖ . ﮐﻨﺎر
اﺗﻮﻣﺒﯿﻞ او را رﻫﺎ ﮐﺮدم ، ﺑﻪ زﺣﻤﺖ ﺑﻪ در آن ﺗﮑﯿﻪ داد . ﺑﺎﯾﺪ ﺣﺘﯽ ﺑﯿﺶ از اﯾﻦ ﻣﺮاﻗﺐ ﻣﯽ ﺑﻮدم و، ﺣﺴﺎب ﺗﻌﺎدل ﻧﺎﭼﯿﺰ او را ﻣﯽ ﮐﺮدم... » ﺗﻮ ﺧﯿﻠﯽ زورﮔﻮﯾﯽ! « » در ﺑﺎزه. «
روي ﺻﻨﺪﻟﯽ راﻧﻨﺪه ﻧﺸﺴﺘﻢ و ﻣﺎﺷﯿﻦ را روﺷﻦ ﮐﺮدم . او ﮐﻪ ﻫﻨﻮز ﺑﯿﺮون ﺑﻮد ، ﺧﻮدش را ﻣﺤﮑﻢ ﻧﮕﻪ داﺷﺖ ، ﻫﺮﭼﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺎران ﺷﺪﯾﺪ ﺷﺪه ﺑﻮد و ﻣﻦ ﻣﯽ داﻧﺴﺘﻢ ﮐﻪ او ﺳﺮﻣﺎ و
رﻃﻮﺑﺖ را دوﺳﺖ ﻧﺪارد . آب ﻣﻮي ﭘﺮﭘﺸﺘﺶ را ﺧﯿﺲ ﮐﺮده ﺑﻮد ، ﺗﻘﺮﯾﺒﺎً ﺑﻪ ﺗﯿﺮﮔﯽ ﺳﯿﺎه ﺷﺪه ﺑﻮد . » ﻣﻦ ﺧﻮدم ﮐﺎﻣﻼً ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ ﺧﻮﻧﻪ رﻓﺘﻦ رو دارم! « ﺣﺘﻤﺎً ﻫﻤﯿﻦ ﻃﻮر ﺑﻮد- ﻓﻘﻂ ﻣﻦ
ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ اﯾﻦ را ﻧﺪاﺷﺘﻢ ﮐﻪ اﺟﺎزه دﻫﻢ او ﺑﺮود . ﭘﻨﺠﺮه ي را ﭘﺎﯾﯿﻦ ﮐﺸﯿﺪم و ﺑﻪ ﻃﺮف او ﺧﻢ ﺷﺪم . » ﺳﻮارﺷﻮ ، ﺑﻼ. « ﭼﺸﻢ ﻫﺎﯾﺶ را ﺗﻨﮓ ﮐﺮد و، ﺣﺪس زدم ﺑﻪ اﯾﻦ ﻣﯽ اﻧﺪﯾﺸﺪ ﮐﻪ
ﻓﺮار ﮐﻨﺪ ﯾﺎ ﻧﻪ. ﺑﻪ او ﺧﺎﻃﺮ ﻧﺸﺎن ﮐﺮدم : » اﮔﻪ ﻻزم ﺑﺸﻪ ﮐﺸﻮن ﮐﺸﻮن ﻣﯽ ﺑﺮﻣﺖ. « از ﻧﺎاﻣﯿﺪي او وﻗﺘﯽ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ واﻗﻌﺎً اﯾﻦ ﮐﺎر را ﺧﻮاﻫﻢ ﮐﺮد ، ﻟﺬت ﺑﺮدم. در را ﺑﺎز ﮐﺮد و
ﺳﻮار ﺷﺪ . آب از ﻣﻮﻫﺎﯾﺶ ﻣﯽ ﭼﮑﯿﺪ و ﭘﻮﺗﯿﻦ ﻫﺎﯾﺶ ﻏﮋﻏﮋ ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ . ﺑﻪ ﺳﺮدي ﮔﻔﺖ : » اﯾﻦ ﮐﺎر ﻫﯿﭻ ﺿﺮورﺗﯽ ﻧﺪاره. « ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮدم ﺑﻪ ﻏﯿﺮ از آزرده ، ﺧﺠﺎﻟﺖ زده ﻧﯿﺰ ﻫﺴﺖ
. ﺑﺨﺎري را زﯾﺎد ﮐﺮدم ﺗﺎ ﺑﯿﺸﺘﺮ اﺣﺴﺎس راﺣﺘﯽ ﮐﻨﺪ و ﺻﺪاي ﻣﻮزﯾﮏ را ﮐﻢ ﮐﺮدم . در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ از ﮔﻮﺷﻪ ي ﭼﺸﻢ او را ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮدم ، از ﭘﺎرﮐﯿﻨﮓ ﺧﺎرج ﺷﺪم . ﻟﺐ ﭘﺎﯾﯿﻨﺶ ﺑﺎ ﺣﺎﻟﺖ
ﻟﺠﻮﺟﺎﻧﻪ اي ﺟﻠﻮ آﻣﺪه ﺑﻮد . ﺑﻪ آن ﺧﯿﺮه ﺷﺪم ، ﺗﺎ ﺑﺒﯿﻨﻢ ﭼﻪ ﺣﺴﯽ در ﻣﻦ ﺑﻪ وﺟﻮد ﻣﯽ آورد... ﺑﺎز ﺑﻪ ﻓﮑﺮ واﮐﻨﺶ ﻣﺘﺼﺪي ﭘﺬﯾﺮش اﻓﺘﺎدم... ﻧﺎﮔﻬﺎن او ﺑﻪ اﺳﺘﺮﯾﻮ ﻧﮕﺎﻫﯽ اﻧﺪاﺧﺖ و
ﻟﺒﺨﻨﺪ زد ، ﭼﺸﻢ ﻫﺎﯾﺶ ﮔﺸﺎد ﺷﺪه ﺑﻮد. ﭘﺮﺳﯿﺪ : » ﮐﻠﯿﺮ د ﻟﻮن1 ؟ « ﯾﮏ ﻃﺮﻓﺪار ﻣﻮﺳﯿﻘﯽ ﮐﻼﺳﯿﮏ؟ » ﺗﻮ دﺑﻮﺳﯽ رو ﻣﯽ ﺷﻨﺎﺳﯽ؟ « او ﮔﻔﺖ : » ﻧﻪ ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮب... ﻣﺎدرم ﺗﻮي ﺧﻮﻧﻪ
romangram.com | @romangram_com