#خورشـیـد_نیمــه_شب_پارت_144
ﻃﻮﻻﻧﯽ ﺗﺮ ﮐﻨﻢ. » ﺗﻮ ﻫﻢ ﻣﯿﺎي؟ ﻣﻨﻈﻮرم ﻫﻤﯿﻦ ﺷﻨﺒﻪ اس؟ « او ﺑﻪ ﻧﻈﺮ اﻣﯿﺪوار ﻣﯽ رﺳﯿﺪ . آه ، اﻣﯿﺪواري او ﺗﺴﮑﯿﻦ دﻫﻨﺪه ﺑﻮد . او ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﻣﻦ ﺑﺎ او ﺑﺎﺷﻢ ، ﻧﻪ ﻣﺎﯾﮏ ﻧﯿﻮﺗﻮن .
و ﻣﻦ ﻫﻢ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺑﮕﻮﯾﻢ ﺑﻠﻪ . وﻟﯽ ﭼﯿﺰﻫﺎي زﯾﺎدي ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮدم . ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻣﺜﺎل ، ﻣﻤﮑﻦ ﺑﻮد اﯾﻦ ﺷﻨﺒﻪ ﻫﻮا آﻓﺘﺎﺑﯽ ﺑﺎﺷﺪ...
ﺳﻌﯽ ﮐﺮدم ﺻﺪاﯾﻢ را ﻋﺎدي ﺟﻠﻮه دﻫﻢ ، اﻧﮕﺎر ﮐﻪ اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﭼﻨﺪان اﻫﻤﯿﺖ ﻧﺪاﺷﺖ . » دﻗﯿﻘﺎً ﮐﺠﺎ ﻣﯽ ﺧﻮاﯾﻦ ﺑﺮﯾﻦ؟ « ﮔﺮﭼﻪ ، ﻣﺎﯾﮏ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد، ﺳﺎﺣﻞ . در آﻧﺠﺎ ﺷﺎﻧﺲ زﯾﺎدي ﺑﺮ
اي دوري ﮐﺮدن از ﻧﻮر ﺧﻮرﺷﯿﺪ ﻧﺒﻮد . » ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺗﺮ از ﻻﭘﻮش ، ﺑﻪ ﻓﺮﺳﺖ ﺑﯿﭻ . « ﻟﻌﻨﺖ . ﺧﺐ ، در اﯾﻦ ﺻﻮرت ﻏﯿﺮ ﻣﻤﮑﻦ ﺑﻮد . ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎل اﮔﺮ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎﯾﻢ ﺑﺎ اﻣﺖ را ﮐﻨﺴﻞ ﻣﯽ
ﮐﺮدم ، ﺣﺘﻤﺎً ﻋﺼﺒﺎﻧﯽ ﻣﯽ ﺷﺪ . ﺑﻪ او ﻧﮕﺎه ﮐﺮدم و ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻣﻮذﯾﺎﻧﻪ اي زدم . » ﻓﮑﺮ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻢ ﻣﻦ دﻋﻮت ﺷﺪه ﺑﺎﺷﻢ. « در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﻧﺎ اﻣﯿﺪ ﺷﺪه ﺑﻮد آﻫﯽ ﮐﺸﯿﺪ . » ﻣﻦ ﻫﻤﯿﻦ اﻵن ﺗﻮ
رو دﻋﻮت ﮐﺮدم. « » ﺑﯿﺎ ﻣﻦ و ﺗﻮ اﯾﻦ ﻫﻔﺘﻪ دﯾﮕﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮ از اﯾﻦ ﻣﺎﯾﮏ ﺑﯿﭽﺎره رو اذﯾﺖ ﻧﮑﻨﯿﻢ . ﻣﺎ ﮐﻪ ﻧﻤﯽ ﺧﻮاﯾﻢ ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺶ ﮐﻨﯿﻢ. « ﺑﻪ اﯾﻨﮑﻪ ﻣﺎﯾﮏ ﺑﯿﭽﺎره را ﺧﻮدم ﻋﺼﺒﺎﻧﯽ ﮐﻨﻢ
اﻧﺪﯾﺸﯿﺪم ، از ﺗﺼﻮر آن ﺑﻪ ﺷﺪت ﻟﺬت ﺑﺮدم . دوﺑﺎره ﺑﺎ ﻟﺤﻦ اﻫﺎﻧﺖ آﻣﯿﺰي ﮔﻔﺖ : » ﻣﺎﯾﮏ- ﮐﯽ ﺑﻪ ﻣﺎﯾﮏ اﻫﻤﯿﺖ ﻣﯿﺪه ! « ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺟﺎﻧﺎﻧﻪ اي زدم. و ﺑﻌﺪ ﺑﻪ راه اﻓﺘﺎد ﺗﺎ از ﻣﻦ ﺟﺪا ﺷﻮد .
ﺑﺪون اﯾﻨﮑﻪ ﺑﻪ ﮐﺎرم ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻢ ، دﺳﺘﻢ را دراز ﮐﺮدم و ﭘﺸﺖ ژاﮐﺖ او را ﮔﺮﻓﺘﻢ ، او ﺑﻪ ﻃﺮف ﻋﻘﺐ ﮐﺸﯿﺪه ﺷﺪ و اﯾﺴﺘﺎد . » ﮐﺠﺎ داري ﻣﯿﺮي؟ « ﺗﺎ ﺣﺪودي از اﯾﻨﮑﻪ داﺷﺖ ﻣﺮا ﺗﺮك
ﻣﯽ ﮐﺮد ﻋﺼﺒﺎﻧﯽ ﺑﻮدم . ﺑﻪ ﻗﺪر ﮐﺎﻓﯽ ﺑﺎ او ﻧﺒﻮدم . او ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﺮود ، ﺣﺎﻻ ﻧﻪ . او ﮔﻔﺖ : » دارم ﻣﯽ رم ﺧﻮﻧﻪ. « از اﯾﻨﮑﻪ ﭼﺮا اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﺑﺎﯾﺪ ﻣﺮا ﻧﺎراﺣﺖ ﮐﻨﺪ ، ﮔﯿﺞ ﺷﺪه
ﺑﻮد . » ﻧﺸﻨﯿﺪي ﮐﻪ ﻗﻮل دادم ﺗﻮرو ﺳﺎﻟﻢ ﺑﻪ ﺧﻮﻧﻪ ﺑﺮﺳﻮﻧﻢ ؟ ﻓﮑﺮ ﮐﺮدي ﻣﯽ ذارم ﺑﺎ اﯾﻦ ﺣﺎﻟﺖ راﻧﻨﺪﮔﯽ ﮐﻨﯽ؟ « ﻣﯽ داﻧﺴﺘﻢ ﮐﻪ از اﯾﻦ ﺧﻮﺷﺶ ﻧﻤﯽ آﻣﺪ- اﺳﺘﻨﺒﺎط ﻣﻦ از وﺟﻮد ﺿﻌﻔﯽ
در او . وﻟﯽ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎل ، ﺑﺮاي ﺳﻔﺮ ﺳﯿﺎﺗﻞ ﺑﻪ ﺗﻤﺮﯾﻦ ﻧﯿﺎز داﺷﺘﻢ . ﺑﺎﯾﺪ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﻣﯽ ﺷﺪم ﮐﻪ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﻢ از ﭘﺲ ﻧﺰدﯾﮑﯽ ﺑﻪ او در ﯾﮏ ﺟﺎي ﺳﺮﺑﺴﺘﻪ ﺑﺮآﯾﻢ . راه اﯾﻨﺠﺎ ﺗﺎ ﺧﺎﻧﻪ ي او
ﺑﺴﯿﺎر ﮐﻮﺗﺎه ﺗﺮ ﺑﻮد . او ﭘﺮﺳﯿﺪ : » ﻣﮕﻪ ﭼﻪ ﺣﺎﻟﯽ دارم ؟ از اون ﮔﺬﺷﺘﻪ ، ﺗﺮاﮐﻢ ﭼﯽ ﻣﯿﺸﻪ ؟ « از آﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﻣﯽ داﻧﺴﺘﻢ ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ راه رﻓﺘﻦ ﺑﻪ اﻧﺪازه ي ﮐﺎﻓﯽ ﺑﺮاي او ﭼﺎﻟﺶ اﻧﮕﯿﺰ
romangram.com | @romangram_com