#خورشـیـد_نیمــه_شب_پارت_126
ﻣﯽ داﺷﺖ ، ﻗﻮس ﮔﺮدﻧﺶ... ﺣﺎﻻ ﻫﯿﭻ ﭼﯿﺰ ﺑﺎ وﻗﺎري در او وﺟﻮد ﻧﺪاﺷﺖ . آﻗﺎي وارﻧﺮ او را ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮد ﮐﻪ ﻧﻮك ﭼﮑﻤﻪ اش ﺑﻪ ﻓﺮش ﮔﯿﺮ ﮐﺮد و دﻗﯿﻖ روي ﺻﻨﺪﻟﯽ اش اﻓﺘﺎد .
دوﺑﺎره ﺧﻨﺪﯾﺪم . زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺷﺎﻧﺴﯽ ﺑﺮاي دﯾﺪن او ﺑﺎ ﭼﺸﻢ ﻫﺎي ﺧﻮدم ﺑﻮدم زﻣﺎن ﺑﻪ ﻃﺮزي ﺑﺎور ﻧﮑﺮدﻧﯽ ﮐﻨﺪ ﻣﯽ ﮔﺬﺷﺖ . ﺑﺎﻻﺧﺮه ، زﻧﮓ ﺑﻪ ﺻﺪا درآﻣﺪ. ﺑﺎ ﮔﺎم ﻫﺎي ﺑﻠﻨﺪ و ﺑﺎ
ﺳﺮﻋﺖ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﮐﺎﻓﻪ ﺗﺮﯾﺎ رﻓﺘﻢ . ﻣﻦ ﯾﮑﯽ از اوﻟﯿﻦ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﺑﻮدم ﮐﻪ اﯾﻨﺠﺎ آﻣﺪه ﺑﻮد . ﻣﯿﺰي را اﻧﺘﺨﺎب ﮐﺮدم ﮐﻪ ﻣﻌﻤﻮﻻً ﺧﺎﻟﯽ ﺑﻮد و ﻣﻄﻤﺌﻨﺎً ﺑﺎ وﺟﻮد اﯾﻨﮑﻪ ﻣﻦ آﻧﺠﺎ ﻧﺸﺴﺘﻢ ﻫﻤﺎن
ﻃﻮر ﻫﻢ ﺑﺎﻗﯽ ﻣﯽ ﻣﺎﻧﺪ .
وﻗﺘﯽ ﺧﺎﻧﻮاده ام داﺧﻞ ﺷﺪﻧﺪ و ﻣﺮا دﯾﺪﻧﺪ ﮐﻪ در ﺟﺎي ﺟﺪﯾﺪي ﺗﻨﻬﺎ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮدم ، ﺗﻌﺠﺐ ﻧﮑﺮدﻧﺪ . اﺣﺘﻤﺎﻻً آﻟﯿﺲ ﺑﻪ آﻧﻬﺎ اﻃﻼع داده ﺑﻮد. رزاﻟﯽ ﺑﺪون اﯾﻨﮑﻪ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﯿﻨﺪازد از
آﻧﺠﺎ رد ﺷﺪ .
اﺑﻠﻪ.
رزاﻟﯽ و ﻣﻦ ﻫﯿﭻ ﮔﺎه راﺑﻄﻪ ي زﯾﺎد ﺧﻮﺑﯽ ﻧﺪاﺷﺘﯿﻢ- او را ﺑﺎر اوﻟﯽ ﮐﻪ ﺻﺪاي ﻣﻦ را ﺷﻨﯿﺪه ﺑﻮد رﻧﺠﺎﻧﺪه ﺑﻮدم و اﯾﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ از آﻧﺠﺎ ﺷﺮوع ﺷﺪه ﺑﻮد . آﻫﯽ ﮐﺸﯿﺪم . رزاﻟﯽ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ
ﺑﺮاي ﺧﻮدش ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ . زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺟﺎﺳﭙﺮ از ﮐﻨﺎرم ﻣﯽ ﮔﺬﺷﺖ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻧﺼﻔﻪ ﻧﯿﻤﻪ اي ﺑﻪ ﻣﻦ زد .
ﺑﺎ ﺷﮏ و ﺗﺮدﯾﺪ اﻧﺪﯾﺸﯿﺪ : ﻣﻮﻓﻖ ﺑﺎﺷﯽ .
اﻣﺖ ﭘﺸﺖ ﭼﺸﻤﯽ ﻧﺎزك ﮐﺮد و ﺳﺮش را ﺗﮑﺎن داد .
ﻋﻘﻠﺸﻮ از دﺳﺖ داده ، ﺑﭽﻪ ي ﺑﯿﭽﺎره .
romangram.com | @romangram_com