رمان خورشـیـد نیمــه شب

#خورشـیـد_نیمــه_شب_پارت_121


ﻧﻤﯽ داﺷﺖ ، وﻟﯽ در ﺣﺎل ﺗﻌﻘﯿﺐ ﮐﺮدن ﺑﻪ‬ ‫او ﻫﺸﺪار ﻻزم را ﻣﯽ دادم . اﯾﻦ را ﺑﻪ او ﻣﺪﯾﻮن ﺑﻮدم .‬ ‫ﺑﻪ آراﻣﯽ ﺟﻠﻮ رﻓﺘﻢ ، ﺑﺎ ﺧﻮد ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮدم ﭼﻄﻮر ﺑﻬﺘﺮ ﺑﻮد ﺑﻪ او ﺑﺮﺳﻢ .‬ ‫او اﯾﻦ

ﮐﺎر را آﺳﺎن ﮐﺮد . زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﭘﯿﺎده ﻣﯽ ﺷﺪ ﺳﻮﺋﯿﭻ ﺗﺮاك از ﺑﯿﻦ اﻧﮕﺸﺘﺎﻧﺶ ﻟﻐﺰﯾﺪ و درون ﮔﻮدال ﻋﻤﯿﻘﯽ اﻓﺘﺎد. ﺑﻪ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺧﻢ ﺷﺪ ، وﻟﯽ‬ ‫ﻣﻦ زودﺗﺮ ﺑﻪ آن رﺳﯿﺪم ، ﻗﺒﻞ از اﯾﻨﮑﻪ اﻧﮕﺸﺖ

ﻫﺎﯾﺶ را در آب ﺳﺮد ﻓﺮو ﮐﻨﺪ آن را ﺑﺮداﺷﺘﻢ .‬ ‫ﺑﻪ ﺗﺮاك او ﺗﮑﯿﻪ دادم ، ﻧﮕﺎﻫﯽ ﮐﺮد و ﺑﻌﺪ ﺑﺪﻧﺶ را راﺳﺖ ﮐﺮد .‬ ‫ﭘﺮﺳﯿﺪ : » ﭼﻄﻮري اﯾﻦ ﮐﺎرو ﻣﯽ ﮐﻨﯽ؟ «‬

‫ﺑﻠﻪ، او ﻫﻨﻮز ﻋﺼﺒﺎﻧﯽ ﺑﻮد .‬ ‫ﺳﻮﺋﯿﭻ را ﺑﻪ ﻃﺮف او دراز ﮐﺮدم . » ﭼﻪ ﮐﺎري؟ «‬

‫دﺳﺘﺶ را دراز ﮐﺮد و ﻣﻦ ﺳﻮﺋﯿﭻ را ﮐﻒ دﺳﺘﺶ اﻧﺪاﺧﺘﻢ . ﻧﻔﺲ ﻋﻤﯿﻘﯽ ﮐﺸﯿﺪم و ﺑﻮي او را اﺳﺘﺸﻤﺎم ﮐﺮدم .‬ ‫او ﮔﻔﺖ : » اﯾﻨﮑﻪ ﻣﺜﻞ ﺟِﻦ ﯾﻪ دﻓﻌﻪ ﺟﻠﻮي آدم ﺳﺒﺰ ﻣﯽ ﺷﯽ! «‬ ‫» ﺑﻼ ،

ﺗﻘﺼﯿﺮ ﻣﻦ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺑﻪ ﻃﻮر اﺳﺘﺜﻨﺎﺋﯽ ﺗﻮﺟﻬﯽ ﺑﻪ اﻃﺮاﻓﺖ ﻧﺪاري . « ﮐﻠﻤﻪ ﮐﻨﺎﯾﻪ آﻣﯿﺰ ادا ﺷﺪه ﺑﻮد ، ﻣﺜﻞ ﯾﮏ ﺟﻮك . ﻣﮕﺮ ﭼﯿﺰي‬ ‫ﻫﻢ ﺑﻮد ﮐﻪ او ﻧﺪﯾﺪه ﺑﺎﺷﺪ ؟‬ ‫آﯾﺎ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻟﺤﻦ

دﻟﺠﻮﯾﺎﻧﻪ ي ﺻﺪاﯾﻢ ﻫﻨﮕﺎم ﮔﻔﺘﻦ اﺳﻤﺶ ﺷﺪه ﺑﻮد ؟‬ ‫ﺑﻪ ﻣﻦ اﺧﻢ ﮐﺮد ، ﺷﻮخ ﻃﺒﻌﯽ ﻣﺮا ﻧﭙﺬﯾﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد . ﺿﺮﺑﺎن ﻗﻠﺒﺶ ﺗﻨﺪ ﺷﺪ- از ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺖ ؟ از ﺗﺮس ؟ ﭘﺲ از ﯾﮏ دﻗﯿﻘﻪ ، ﺳﺮش را

ﭘﺎﯾﯿﻦ اﻧﺪاﺧﺖ .‬ ‫ﺑﺪون ﻧﮕﺎه ﮐﺮدن ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻫﺎي ﻣﻦ ﮔﻔﺖ : » ﭼﺮا دﯾﺮوز راﻫﻮ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮدي ؟ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮدم ﻗﺮاره واﻧﻤﻮد ﮐﻨﯽ ﻣﻦ اﺻﻼً وﺟﻮد ﻧﺪارم ،‬ ‫ﻧﻤﯽ دوﻧﺴﺘﻢ ﻣﯽ ﺧﻮاي ﺑﺎ

ﺣﺮص دادﻧﻢ زﺟﺮ ﮐﺸﻢ ﮐﻨﯽ.«‬ ‫ﻫﻨﻮز ﺧﯿﻠﯽ ﻋﺼﺒﺎﻧﯽ ﺑﻮد . درﺳﺖ ﮐﺮدن رواﺑﻄﻢ ﺑﺎ او ﺑﻪ ﺗﻼش ﻧﯿﺎز داﺷﺖ. ﺗﺼﻤﯿﻤﻢ ﺑﺮاي ﺻﺎدق ﺑﻮدن را ﺑﺎ او ﺑﯿﺎد آوردم...‬ ‫» ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺗﺎﯾﻠﺮ ﺑﻮد ، ﻧﻪ

ﺧﻮدم . ﺑﺎﯾﺪ اﯾﻦ ﺷﺎﻧﺲ رو ﺑﻬﺶ ﻣﯽ دادم. « و ﺑﻌﺪ ﺧﻨﺪﯾﺪم . ﺑﺎ ﺑﻪ ﯾﺎد آوردن ﭼﻬﺮه ي ﺣﺎﻟﺖ ﭼﻬﺮه ي دﯾﺮوز او ،‬ ‫ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻢ ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﮐﻨﻢ .‬ ‫ﻧﻔﺴﺶ را ﺑﺎ ﺻﺪاي ﺑﻠﻨﺪ ﺣﺒﺲ ﮐﺮد . »

ﺗﻮ- « ﻇﺎﻫﺮاً از ﺷﺪت ﺧﺸﻤﮕﯿﻦ ﺑﻮد ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻪ ﺑﻮد ﺟﻤﻠﻪ اش را ﺗﻤﺎم ﮐﻨﺪ. اﯾﻦ ﻫﻤﺎن ﺑﻮد- ﻫﻤﺎن ﺣﺎﻟﺖ‬ ‫ﭼﻬﺮه . ﺧﻨﺪه ي دﯾﮕﺮي را ﻓﺮو ﺧﻮردم . ﻫﻤﯿﻦ ﺣﺎﻻ ﻫﻢ ﺑﻪ اﻧﺪازه ي ﮐﺎﻓﯽ

ﻋﺼﺒﺎﻧﯽ ﺑﻮد .‬ ‫اداﻣﻪ دادم : » و ﻣﻦ واﻧﻤﻮد ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻢ ﺗﻮ وﺟﻮد ﻧﺪاري. « ﻋﺎدي ﺣﺮف زدن و ﺷﻮﺧﯽ ﮐﺮدن ﮐﺎر درﺳﺘﯽ ﺑﻮد . اﮔﺮ ﺑﻪ او ﻣﯽ ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ واﻗﻌﺎً ﭼﻪ‬ ‫ﺣﺴﯽ داﺷﺘﻢ ﻧﻤﯽ ﺗﻮ

romangram.com | @romangram_com