#خورشـیـد_نیمــه_شب_پارت_111
ﭼﯿﺰي اﻣﯿﺪ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ . وﻟﯽ زﻣﺎن زﯾﺎدي ﺑﺮاي ﻓﮑﺮ ﮐﺮدن ﺑﺪﺳﺖ ﻧﯿﺎﻣﺪ . ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺣﺴﺎﺳﯿﺘﯽ ﮐﻪ ﻫﻤﯿﺸﻪ در ﻣﻮرد اﻓﮑﺎري ﮐﻪ راﺟﻊ ﺑﻪ آن دﺧﺘﺮ ﺑﻮد داﺷﺘﻢ ، ﻃﻨﯿﻦ اﺳﻢ ﺑﻼ در
ﺳﺮ... ﺳﺮ رﻗﯿﺒﺎﻧﻢ- اﺣﺘﻤﺎﻻً ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ آن ﻣﻮﺿﻮع اﻗﺮار ﻣﯽ ﮐﺮدم- ﺗﻮﺟﻬﻢ را ﺟﻠﺐ ﮐﺮد . ارﯾﮏ و ﺗﺎﯾﻠﺮ ، از ﺷﮑﺴﺖ ﻣﺎﯾﮏ- ﺑﺎ ﺧﺸﻨﻮدي ﻓﺮاوان- ﺷﻨﯿﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ، داﺷﺘﻨﺪ آﻣﺎده ﻣﯽ ﺷﺪﻧﺪ
ﺗﺎ ﭘﯿﺸﻨﻬﺎداﺗﺸﺎن را ﻣﻄﺮح ﮐﻨﻨﺪ . ارﯾﮏ از ﺣﺎﻻ در ﺟﺎي ﺧﻮد اﯾﺴﺘﺎده و ﺑﻪ ﺗﺮاك او ﺗﮑﯿﻪ داده ﺑﻮد . ﮐﻼس ﺗﺎﯾﻠﺮ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺗﮑﺎﻟﯿﻒ ﺑﺎ ﺗﺄﺧﯿﺮ ﺗﻤﺎم ﻣﯽ ﺷﺪ و او ﻋﺠﻠﻪ داﺷﺖ ﮐﻪ
ﻗﺒﻞ از اﯾﻨﮑﻪ ﺑﻼ ﻓﺮار ﮐﻨﺪ ، او را ﮔﯿﺮ ﺑﯿﻨﺪازد .
ﺑﺎﯾﺪ ﻣﯽ دﯾﺪم ﭼﻪ ﻣﯽ ﺷﻮد. زﻣﺰﻣﻪ وار ﺑﻪ اﻣﺖ ﮔﻔﺘﻢ : » واﺳﻪ ﺑﻘﯿﻪ ﺻﺒﺮ ﮐﻨﯿﻢ ، ﺑﺎﺷﻪ ؟ «
ﺑﺎ ﺑﺪ ﮔﻤﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد ، وﻟﯽ ﺑﻌﺪ ﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎﯾﺶ را ﺑﺎﻻ اﻧﺪاﺧﺖ و ﺳﺮش را ﺑﻪ ﻧﺸﺎﻧﻪ ي ﺗﺄﯾﯿﺪ ﺗﮑﺎن داد .
در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ درﺧﻮاﺳﺖ ﻋﺠﯿﺐ ﻣﻦ ﻣﺘﺤﯿﺮ ﺷﺪه ﺑﻮد، اﻧﺪﯾﺸﯿﺪ : ﭘﺴﺮه ﻋﻘﻠﺸﻮ از دﺳﺖ داده .
ﺑﻼ را دﯾﺪم ﮐﻪ از ﺳﺎﻟﻦ ورزش ﺑﯿﺮون آﻣﺪ و ﻣﻦ در ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ او ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﺒﯿﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮ رد ﺷﺪﻧﺶ ﻫﺴﺘﻢ اﯾﺴﺘﺎدم . ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﮐﻪ ﺑﻪ ﮐﻤﯿﻨﮕﺎه ارﯾﮏ ﻧﺰدﯾﮏ ﻣﯽ ﺷﺪ ، ﺟﻠﻮ رﻓﺘﻢ
، ﻗﺪم ﻫﺎﯾﻢ را ﻃﻮري ﺗﻨﻈﯿﻢ ﮐﺮدم ﮐﻪ در زﻣﺎن ﻣﻨﺎﺳﺐ ﮔﺎم ﺑﺮدارم . دﯾﺪم ﮐﻪ ﺑﺪن او وﻗﺘﯽ دﯾﺪ آن ﭘﺴﺮ ﻣﻨﺘﻈﺮ اوﺳﺖ ﺳﺨﺖ ﺷﺪ ﺑﺮاي ﻟﺤﻈﻪ اي ﺧﺸﮑﺶ زد ، ﺑﻌﺪ آرام ﺷﺪ و ﺑﻪ ﺟﻠﻮ
ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد . ﺷﻨﯿﺪم ﮐﻪ ﺑﺎ ﻟﺤﻦ دوﺳﺘﺎﻧﻪ اي ﮔﻔﺖ : » ﺳﻼم ، ارﯾﮏ. « ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺑﻪ ﻃﻮري ﻏﯿﺮ ﻣﻨﺘﻈﺮه ﻣﻀﻄﺮب ﺑﻮدم . ﭼﻪ اﺗﻔﺎﻗﯽ ﻣﯽ اﻓﺘﺎد اﮔﺮ آن ﻧﻮﺟﻮان ﺑﻠﻨﺪ و ﻻﻏﺮ اﻧﺪام ﺑﺎ آن
ﭘﻮﺳﺖ ﻧﺎ ﺳﺎﻟﻤﺶ ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪ اي ﺑﻪ ﭼﺸﻢ او ﺧﻮﺷﺎﯾﻨﺪ ﻣﯽ آﻣﺪ ؟ ارﯾﮏ ﺑﺎ ﺻﺪاي ﺑﻠﻨﺪي آب دﻫﺎﻧﺶ را ﻓﺮو ﺑﺮد ، ﺳﯿﺐ ﮔﻠﻮﯾﺶ ﺑﺎﻻوﭘﺎﯾﯿﻦ ﺷﺪ . » ﺳﻼم ، ﺑﻼ. « ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ رﺳﯿﺪ ﺑﻼ از
ﺣﺎﻟﺖ ﻋﺼﺒﯽ او ﺑﯽ اﻃﻼع ﺑﺎﺷﺪ . ﺑﺪون ﻧﮕﺎه ﮐﺮدن ﺑﻪ ﭼﻬﺮه ي وﺣﺸﺖ زده ي ارﯾﮏ ، در ﺗﺮاﮐﺶ را ﺑﺎز ﮐﺮد و ﭘﺮﺳﯿﺪ : » ﭼﻪ ﺧﺒﺮا؟ « » اوه ، ﻓﻘﻂ داﺷﺘﻢ ﺑﺎ ﺧﻮدم ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮدم...
romangram.com | @romangram_com