#خورشـیـد_نیمــه_شب_پارت_108
زﻧﺪﮔﯽ ام ﺑﻪ زﻧﺪﮔﯽ او ﮔﺮه ﺑﺨﻮرد ، ﮐﻪ ﻧﺎﺑﻮدش ﮐﻨﺪ . وﻟﯽ از او دور ﻫﻢ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻢ ﺑﻤﺎﻧﻢ . آﻟﯿﺲ در اﯾﻦ ﻣﻮرد درﺳﺖ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ . ﻫﯿﻮﻻي دروﻧﻢ ﺑﺎ ﺗﺮدﯾﺪ ﻣﻦ ، ﻏﺮﯾﺪ . ﻫﻤﺎن ﻃﻮر
ﮐﻪ ﺑﯿﻦ اﻧﺘﺨﺎب ﺻﺨﺮه و زﻣﯿﻦ ﺳﺨﺖ ﻣﺮدد ﺑﻮدم ، ﺳﺎﻋﺖ ﮐﻮﺗﺎه ﺑﺎ او ﺑﻮدﻧﻢ ﺑﺴﯿﺎر ﺳﺮﯾﻊ ﺳﭙﺮي ﺷﺪ . زﻧﮓ ﺑﻪ ﺻﺪا درآﻣﺪ و او ﺑﺪون ﻧﮕﺎه ﮐﺮدن ﺑﻪ ﻣﻦ ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺟﻤﻊ ﮐﺮدن
وﺳﺎﯾﻠﺶ ﮐﺮد . اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﻣﺮا ﻧﺎ اﻣﯿﺪ ﮐﺮد ، وﻟﯽ ﺑﻪ ﺳﺨﺘﯽ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻢ اﻧﺘﻈﺎر ﭼﯿﺰي ﻏﯿﺮ از آن را داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ . رﻓﺘﺎري ﮐﻪ از ﺑﻌﺪ از ﺗﺼﺎدف ﺑﺎ او داﺷﺘﻢ ﻧﺎ ﺑﺨﺸﻮدﻧﯽ ﺑﻮد . ﻧﺘﻮ
اﻧﺴﺘﻢ ﺟﻠﻮي ﺧﻮدم را ﺑﮕﯿﺮم، ﮔﻔﺘﻢ : » ﺑﻼ؟ « ﻋﺰم راﺳﺨﻢ ﻫﻤﯿﻦ ﺣﺎﻻ ﻫﻢ ﻓﺮو ﭘﺎﺷﯿﺪه ﺑﻮد . ﻗﺒﻞ از ﻧﮕﺎه ﮐﺮدن ﺑﻪ ﻣﻦ ﻣﮑﺚ ﮐﺮد ؛ وﻗﺘﯽ ﺳﺮش را ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪ ، ﺣﺎﻟﺖ ﭼﻬﺮه اش ﺑﯽ
اﻋﺘﻤﺎد و ﻣﺤﺘﺎط ﺑﻮد . ﺑﻪ ﺧﻮدم ﯾﺎدآوري ﮐﺮدم ﮐﻪ او ﻫﻤﻪ ﺟﻮره ﺣﻖ داﺷﺖ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﯽ اﻋﺘﻤﺎد ﺑﺎﺷﺪ . ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎﺷﺪ . ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻣﺎﻧﺪ ﺗﺎ اداﻣﻪ دﻫﻢ ، وﻟﯽ ﻣﻦ ﻓﻘﻂ ﺑﻪ او ﺧﯿﺮه ﺷﺪم ، ﭼﻬﺮه
اش را ﻣﯽ ﺧﻮاﻧﺪم . در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺗﺸﻨﮕﯽ ﻣﺒﺎرزه ﻣﯽ ﮐﺮدم ﺑﺎ دﻫﺎن ﺗﻨﻔﺲ ﮐﺮدم . ﺑﺎﻻﺧﺮه ﮔﻔﺖ : » ﭼﯿﻪ؟ ﺑﺒﯿﻨﻢ دوﺑﺎره داري ﺑﺎ ﻣﻦ ﺣﺮف ﻣﯽ زﻧﯽ ؟ « رﻧﺠﺸﯽ در ﻟﺤﻦ ﺻﺪاﯾﺶ ﺑﻮد
، ﻣﺜﻞ ﺧﺸﻤﺶ ، دوﺳﺖ داﺷﺘﻨﯽ ﺑﻮد . ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﺑﺨﻮاﻫﻢ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺑﺰﻧﻢ . ﻣﻄﻤﺌﻦ ﻧﺒﻮدم ﭼﻄﻮر ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ او ﺟﻮاب ﻣﯽ دادم. آﯾﺎ ﺑﻪ ﻣﻔﻬﻮﻣﯽ ﮐﻪ ﻣﻮرد ﻧﻈﺮ او ﺑﻮد، دوﺑﺎره ﺑﺎ او ﺣﺮف ﻣﯽ
زدم؟ ﻧﻪ . ﻧﻪ اﮔﺮ در اﯾﻦ ﺑﺎره ﮐﺎري از دﺳﺘﻢ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺑﻮد . ﺑﺎﯾﺪ ﺳﻌﯽ ﮐﺎري ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ . ﺑﻪ او ﮔﻔﺘﻢ : » ﻧﻪ ، درواﻗﻊ ﻧﻪ . « ﭼﺸﻢ ﻫﺎﯾﺶ را ﺑﺴﺖ ، اﯾﻦ ﺑﺎﻋﺚ ﻧﺎ اﻣﯿﺪي ﻣﻦ ﺷﺪ . اﯾﻦ
ﮐﺎر ﺟﻠﻮي ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ راه دﺳﺘﺮﺳﯽ ﻣﻦ ﺑﻪ اﺣﺴﺎﺳﺎت او را ﻣﯽ ﮔﺮﻓﺖ . ﺑﺪون اﯾﻨﮑﻪ ﭼﺸﻢ ﻫﺎﯾﺶ را ﺑﺎز ﮐﻨﺪ ، ﻧﻔﺲ آرام و ﻋﻤﯿﻘﯽ ﮐﺸﯽ د. آرواره اش ﺳﺨﺖ ﺷﺪه ﺑﻮد . وﻗﺘﯽ دوﺑﺎره
ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮد ، ﭼﺸﻢ ﻫﺎﯾﺶ ﻫﻢ ﭼﻨﺎن ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮد . ﺑﺪون ﺷﮏ اﯾﻦ راه ﻣﺘﺪاول اﻧﺴﺎن ﻫﺎ ﺑﺮاي ﻣﮑﺎﻟﻤﻪ ﻧﺒﻮد . ﭼﺮا اﯾﻦ ﮐﺎر را ﮐﺮد ؟ » ﭘﺲ ﭼﯽ ﻣﯽ ﺧﻮاي ، ادوارد؟ « آﻫﻨﮓ اﺳﻤﻢ روي
ﻟﺒﻬﺎي او ﺗﺎﺛﯿﺮ ﻋﺠﯿﺒﯽ روي ﺑﺪﻧﻢ ﮔﺬاﺷﺖ . اﮔﺮ ﻗﻠﺒﻢ ﻣﯽ زد ، اﺣﺘﻤﺎﻻً ﺣﺎﻻ ﺿﺮﺑﺎﻧﺶ ﺷﺪت ﻣﯽ ﮔﺮﻓﺖ . اﻣﺎ ﭼﻄﻮر ﺟﻮاب دﻫﻢ ؟ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﺮﻓﺘﻢ ﺣﻘﯿﻘﺖ را ﺑﮕﻮﯾﻢ . از ﺣﺎﻻ ﻣﯽ ﺑﺎﯾﺴﺖ ﺑﺎ
او ﺗﺎ ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻢ ﺻﺎدق ﺑﺎﺷﻢ . ﻧﻤﯽ ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺳﺰاوار ﻋﺪم اﻋﺘﻤﺎد او ﺑﺎﺷﻢ ، ﺣﺘﯽ اﮔﺮ ﺑﻪ دﺳﺖ آوردن اﻋﺘﻤﺎد او ﻏﯿﺮ ﻣﻤﮑﻦ ﺑﻮد .
romangram.com | @romangram_com