رمان خورشـیـد نیمــه شب

#خورشـیـد_نیمــه_شب_پارت_107


ﺟﺬاﺑﯽ درآﻣﺪ .‬

‫ﺣﺎﻻ داﺷﺖ ﺑﻪ ﭼﻪ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮد؟‬

‫ﻣﯽ ﺷﺪ ﮔﻔﺖ اﯾﻦ ﺳﻮال را ﺑﺎ ﺻﺪاي ﺑﻠﻨﺪي ﭘﺮﺳﯿﺪم ، وﻟﯽ در ﻫﻤﺎن ﻟﺤﻈﻪ آﻗﺎي ﺑﻨﺮ اﺳﻢ ﻣﻦ را ﺻﺪا زد . ﺟﻮاب درﺳﺖ را زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻧﮕﺎه‬ ‫ﮐﻮﺗﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ او اﻧﺪاﺧﺘﻢ از ﺳﺮش ﺑﯿﺮ

ون ﮐﺸﯿﺪم .‬ ‫ﯾﮏ ﺑﺎر ﺑﻪ ﺗﻨﺪي ﻧﻔﺲ ﮐﺸﯿﺪم . » ﭼﺮﺧﻪ ي ﮐﺮﺑﺰ . «‬ ‫ﻋﻄﺶ ﮔﻠﻮﯾﻢ را ﺳﻮزاﻧﺪ- ﻋﻀﻼﺗﻢ ﻣﻨﻘﺒﺾ ﺷﺪ و دﻫﺎﻧﻢ را اﻧﺒﺎﺷﺘﻪ از ﺳﻢ ﮐﺮد- ﭼﺸﻢ ﻫﺎﯾﻢ را ﺑﺴﺘﻢ ، ﺳﻌﯽ ﮐﺮدم

آرزوي ﺧﻮن او را از ﺧﻮدم‬ ‫دور ﮐﻨﻢ .‬ ‫ﻫﯿﻮﻻ از ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻗﻮي ﺗﺮ ﺷﺪه ﺑﻮد . ﻫﯿﻮﻻ داﺷﺖ ﺷﺎدي ﻣﯽ ﮐﺮد . او ﺣﺘﯽ آﯾﻨﺪه ي دوﮔﺎﻧﻪ اي را ﺑﻪ ﻃﻮر ﭘﻨﺠﺎه-ﭘﻨﺠﺎه ﺷﺎﻧﺲ داﺷﺘﻦ آﻧﭽﻪ را‬ ‫ﻣﯽ

ﻃﻠﺒﯿﺪ ﺑﻪ او ﻣﯽ داد ، ﺑﯽ ﺷﺮﻣﺎﻧﻪ در آﻏﻮش ﮐﺸﯿﺪه ﺑﻮد . آﯾﻨﺪه ي ﻣﺮﺗﻌﺶ ﺳﻮم ، ﮐﻪ ﺳﻌﯽ ﮐﺮده ﺑﻮدم آن را ﺑﺎ ﻗﺪرت اراده ﺑﺴﺎزم ، ﻓﺮو‬ ‫ﭘﺎﺷﯿﺪه ﺑﻮد- ﺗﻮﺳﻂ ﺣﺴﺎدت ﻋﺎدي و ﺑﻘﯿﻪ

ﭼﯿﺰﻫﺎ- و ﺣﺎﻻ او ﺑﻪ ﻫﺪﻓﺶ ﻧﺰدﯾﮏ ﺗﺮ ﺷﺪه ﺑﻮد .‬ ‫ﭘﺸﯿﻤﺎﻧﯽ و ﻋﺬاب وﺟﺪان ﺑﺎ ﻋﻄﺶ ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺳﻮﺧﺘﻦ ﮐﺮد ، و اﮔﺮ ﻗﺎدر ﺑﻪ اﺷﮏ رﯾﺨﺘﻦ ﺑﻮدم ، ﺣﺎﻻ ﭼﺸﻤﺎﻧﻢ از آن ﭘﺮ ﺷﺪه ﺑﻮد .‬

‫ﻣﻦ ﭼﻪ ﮐﺎر ﮐﺮده ﺑﻮدم ؟‬ ‫ﻣﯽ داﻧﺴﺘﻢ ﮐﻪ ﻧﺒﺮد را ﺑﺎﺧﺘﻪ ام ، اﻧﮕﺎر ﻫﯿﭻ دﻟﯿﻠﯽ وﺟﻮد ﻧﺪاﺷﺖ ﮐﻪ در ﺑﺮاﺑﺮ آﻧﭽﻪ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﮐﻨﻢ ؛ ﺑﺮﮔﺸﺘﻢ ﺗﺎ ﺑﺎزﻫﻢ ﺑﻪ او ﻧﮕﺎه ﮐﻨﻢ.‬ ‫او در

ﻣﻮﻫﺎﯾﺶ ﭘﻨﻬﺎن ﺷﺪه ﺑﻮد ، وﻟﯽ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ از ﺑﯿﻦ ﻃﺮه ﻣﻮﻫﺎﯾﺶ ﺑﺒﯿﻨﻢ ﮐﻪ ﺣﺎﻻ ﮔﻮﻧﻪ ﻫﺎﯾﺶ ﺑﻪ رﻧﮓ ﻗﺮﻣﺰ درآﻣﺪه اﺳﺖ .‬ ‫او دﯾﮕﺮ ﻧﮕﺎه ﺧﯿﺮه ام را ﻣﻼﻗﺎت ﻧﮑﺮد ، وﻟﯽ ﺑﺎ ﺣﺎﻟﺘﯽ

ﻋﺼﺒﯽ ﻗﺴﻤﺘﯽ از ﻣﻮﻫﺎي ﺗﯿﺮه اش را ﺑﯿﻦ اﻧﮕﺸﺖ ﻫﺎﯾﺶ ﭘﯿﭽﯿﺪ . اﻧﮕﺸﺖ ﻫﺎي‬ ‫ﻇﺮﯾﻔﺶ ، ﻣﭻ ﺿﻌﯿﻔﺶ- آﻧﻬﺎ ﺑﺴﯿﺎر ﺷﮑﻨﻨﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ، ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ رﺳﯿﺪ ﺑﻪ ﻫﺮ دﻟﯿﻞ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﻓﻘﻂ ﺑﺎ

ﻧﻔﺲ ﻫﺎي ﻣﻦ ﺧﻮرد ﺷﻮﻧﺪ .‬

‫ﻧﻪ، ﻧﻪ، ﻧﻪ . ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻢ اﯾﻦ ﮐﺎر را اﻧﺠﺎم دﻫﻢ . او ﺧﯿﻠﯽ ﻇﺮﯾﻒ ﺑﻮد ، ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮب ﺑﻮد ، ﺧﯿﻠﯽ ارزﺷﻤﻨﺪ ﺗﺮ از اﯾﻨﻬﺎ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺳﺰاوار اﯾﻦ‬ ‫ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺑﺎﺷﺪ . ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻢ اﺟﺎزه دﻫﻢ

romangram.com | @romangram_com