#خورشـیـد_نیمــه_شب_پارت_103
اﺿﻄﺮاﺑﯽ ﮐﻪ از ﻣﻦ ﺳﺎﻃﻊ ﻣﯽ ﺷﺪ را اﺣﺴﺎس ﻣﯽ ﮐﺮد . ﻫﺮﭼﻨﺪ دﻟﯿﻞ آن را ﻧﻤﯽ ﻓﻬﻤﯿﺪ و- از آﻧﺠﺎﯾﯽ ﮐﻪ اﯾﻦ روزﻫﺎ داﺋﻤﺎً ﺣﺎﻟﺖ ﺗﻬﺎﺟﻤﯽ داﺷﺘﻢ- اﻋﺘﻨﺎﯾﯽ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﻤﯽ ﮐﺮد . اﻣﺮوز
روز ﺳﺨﺘﯽ ﺑﻮد . ﺳﺨﺖ ﺗﺮ از روز ﻗﺒﻞ ، ﻗﺎﺋﺪه اش ﻫﻤﯿﻦ ﺑﻮد . ﮐﻪ ﻫﺮ روز از روز ﻗﺒﻞ ﻃﺎﻗﺖ اﻓﺰا ﺗﺮ ﺑﺎﺷﺪ . ﻣﺎﯾﮏ ﻧﯿﻮﺗﻮن ، ﭘﺴﺮ ﻧﻔﺮت اﻧﮕﯿﺰي ﮐﻪ ﺑﻪ ﺧﻮدم اﺟﺎزه ﻧﻤﯽ دادم ﺑﺎ او
رﻗﺎﺑﺖ ﮐﻨﻢ ، ﻗﺼﺪ داﺷﺖ از ﺑﻼ ﺗﻘﺎﺿﺎي ﯾﮏ ﻗﺮار ﮐﻨﺪ . ﻣﻬﻤﺎﻧﯽ رﻗﺺ دﺧﺘﺮ ﻫﺎ ﻧﺰدﯾﮏ ﺑﻮد و او ﺑﺴﯿﺎر اﻣﯿﺪوار ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﻼ از او دﻋﻮت ﮐﻨﺪ . از آﻧﺠﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﻼ اﯾﻦ ﮐﺎر را ﻧﮑﺮده ﺑﻮد
اﻋﺘﻤﺎد ﺑﻪ ﻧﻔﺲ او ﮐﻢ ﺷﺪه ﺑﻮد . ﺣﺎﻻ او در ﺗﺎرﯾﮑﯽ ﻧﺎﺧﻮﺷﺎﯾﻨﺪي ﺑﻮد- ﺑﯿﺶ از آﻧﭽﻪ ﻣﯽ ﺑﺎﯾﺴﺖ از ﻧﺎراﺣﺘﯽ او ﻟﺬت ﺑﺮدم- زﯾﺮا ﺟﺴﯿﮑﺎ اﺳﺘﻨﻠﯽ ﺑﺮاي رﻗﺺ از او دﻋﻮت ﮐﺮده ﺑﻮد . او
ﻧﻤﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﺟﻮاب ﻣﺜﺒﺖ دﻫﺪ ، ﻫﻨﻮز اﻣﯿﺪوار ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﻼ او را اﻧﺘﺨﺎب ﮐﻨﺪ )و ﺛﺎﺑﺖ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ او ﭘﯿﺮوز رﻗﺎﺑﺖ اﺳﺖ( وﻟﯽ ﻧﻪ ﻫﻢ ﻧﻤﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﮕﻮﯾﺪ ﮐﻪ ﺷﺎﻧﺲ ﺷﺮﮐﺖ در ﺟﺸﻦ را ﺑﻪ
ﮐﻞ از دﺳﺖ ﺑﺪﻫﺪ . ﺟﺴﯿﮑﺎ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺗﺮدﯾﺪ ﻣﺎﯾﮏ اﺣﺴﺎﺳﺎﺗﺶ ﺟﺮﯾﺤﻪ دار ﺷﺪه ﺑﻮد ، و ﺣﺪس ﻣﯽ زد ﮐﻪ ﭼﻪ دﻟﯿﻠﯽ ﭘﺸﺖ آن اﺳﺖ ، ﺑﻪ ﻓﮑﺮ ﺧﻨﺠﺮ زدن ﺑﻪ ﺑﻼ ﺑﻮد . ﺑﺎزﻫﻢ ﻏﺮﯾﺰه ي
ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺑﯿﻦ اﻓﮑﺎر ﺧﺼﻤﺎﻧﻪ ي ﺟﺴﯿﮑﺎ و ﺑﻼ ﺳﺮاغ ﻣﻦ آﻣﺪ . ﺣﺎﻻ ﺑﻬﺘﺮ اﯾﻦ ﻏﺮﯾﺰه را ﻣﯽ ﺷﻨﺎﺧﺘﻢ ، وﻟﯽ اﯾﻨﮑﻪ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻢ ﻫﯿﭻ ﺣﺮﮐﺘﯽ اﻧﺠﺎم دﻫﻢ وﺿﻌﯿﺖ را ﺑﺪﺗﺮ ﻣﯽ ﮐﺮد .
ﻣﺎﯾﮏ در ﺣﺎﻟﯽ ﺑﻼ را ﺗﺎ ﮐﻼس زﯾﺴﺖ ﺷﻨﺎﺳﯽ ﻫﻤﺮاﻫﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد ، داﺷﺖ آﻣﺎده ﻣﯽ ﺷﺪ . ﺑﻪ ﮐﻠﻨﺠﺎرﻫﺎي او ﮔﻮش دادم و ﻣﻨﺘﻈﺮ ورود آﻧﻬﺎ ﺷﺪم. آن ﭘﺴﺮ ﺿﻌﯿﻒ ﺑﻮد . او ﺑﺮاي اﯾﻦ
رﻗﺺ ﻋﻤﺪاً ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻣﺎﻧﺪه ﺑﻮد ، ﻧﻤﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﻗﺒﻞ از اﯾﻨﮑﻪ ﺑﻪ او ﭼﺮاغ ﺳﺒﺰ ﻧﺸﺎن داده ﻧﺸﺪه اﺷﺘﯿﺎﻗﺶ را ﻧﺸﺎن دﻫﺪ . ﻧﻤﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﺧﻮدش را ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻗﺒﻮل ﻧﺸﺪن آﺳﯿﺐ ﭘﺬﯾﺮ ﮐﻨﺪ ،
ﺗﺮﺟﯿﺢ ﻣﯽ داد ﺑﻼ ﻗﺪم اول را ﺑﺮدارد .
ﺑﺰدل ...
او دوﺑﺎره روي ﻟﺒﻪ ي ﻣﯿﺰ ﻣﺎ ﻧﺸﺴﺖ ، راﺣﺖ ﺑﻮد ، ﺻﺪاي اﺻﺎﺑﺖ ﺑﺪن او ﺑﻪ دﯾﻮار را ﺑﺎ ﺷﺪﺗﯽ ﮐﻪ ﺑﺮاي ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺷﺪن اﮐﺜﺮ اﺳﺘﺨﺎﻧﻬﺎﯾﺶ ﮐﺎﻓﯽ ﺑﻮد ﺗﺼﻮر ﮐﺮدم . ﺑﻪ آن دﺧﺘﺮ ﮔﻔﺖ :
romangram.com | @romangram_com