رمان فردا بدون من

#فردا_بدون_من_پارت_93

مهدیہ:"بچہ هایعنی این عرفانہ ام داره ازدواج میکنہ؟"

آنیتا:"آره فکرکنم بیچاره عرشیادلم واسش میسوزه چجوری میخواد اخلاق سگیہ عری تحمل کنہ "

من:"اوف چی میگید تاازدواجشم پیش رفتید،احتمالاالان فقط بهش پیشنهاددوستی میده "

مهدیہ:"منکہ میدونم آخرش ایناباهم ازدواج میکنن ،وای آرام اونوقت فقط منوتومیمونیم بعدشم میترشیم"

آنیتاخندیدوگفت:

"حالاتوروشایدیہ کوری کچلی چیزی بیادبگیره ولی آرام بااین اخلاقش بعیدمیدونم همون کوروکچلام بگیرنش"

مهدیہ:"چرت نگوهااتفاقاشوهرمن ازشوهرهمتون خوشگلتر میشہ ولی درموردشوهرآرام منم باتوموافقم"

بدون اینکہ جوابشونوبدم همونطورکہ قهوه توی دستم آروم آروم مینوشیدم آدمای توکافہ ام دیدمیزدم کہ چشمم افتادبہ اهوراوپانتہ آ افتاد اوه اینا اینجام ول نمیکنن پانتہ آصندلیشوچسبونده بود بہ صندلیہ اهوراوداشت یہ چیزی بهش میگفت ولی اهورااصلانگاهشم نمیکرداونطورکہ مهدیہ میگفت اهورانمیخواستہ کسی ازبچہ های دانشگاه بفهمہ کہ باپانتہ آ دوستہ،البتہ اینم بخاطراینہ کہ موقعیتای بهتروازدست نده همونطورخیره نگاهشون میکردم اهوراچشمش افتادبهم واسہ اینکہ برگردم دیربودپس باپررویی باچشم وابرواشاره کردم چیــــہ ؟کہ یہ پوزخندتحویلم داد سرموبرگردوندم زیرلب زمزمہ کردم"سوسک چندش" باصدای خنده آنیتاسرموآوردم بالاکہ دیدم مهدیہ باحرص نگاهم میکنہ اوه اوه فکرکنم زمزمم زیادی بلندبودش یہ لبخندتحویل مهدیہ ی عصبی دادم آنیتا:"بچہ هاموافقیدماهم بیخیال کلاس شیم عرفانہ ام کہ نیست"

من:"نہ بایدبریم"

مهدیہ:"عِہ بیخیال دیگہ آروم نریم باشہ؟"

من:"نہ میریم"

آنیتا:"آرام نربم دیگہ بخدااصلا حوصلہ اون مرادی و(استادمون)ندارم"

من:"باشہ فقط بایدجزوشوواسم جورکنیدا"

مهدیہ :"ایـــول باشہ"

آنیتاگوشیشوبرداشت بعدده دقیقہ گفت:

"خدافظ بچہ ها من رفتم"

من ومهدیہ همزمان باهم گفتیم :

"کجا؟"

romangram.com | @romangram_com