رمان فردا بدون من

#فردا_بدون_من_پارت_56


"خوبہ دیگہ آرام خانوم هروزبایہ نفرجدیدمیای دانشگاه بدنگذره بهت"

باتموم شدن حرفش خودش ودوستش پوزخندی تحویلم دادن کہ ریلکس روبہ ناردیس گفتم:

"ببینم مگہ توفضولی بعدشم خیالت تخت بهم بدنمیگذره "

پانتہ آ:"معلومہ کہ بهت بدنمیگذره ماشالاهرروزیہ پسرمیرسونتت دانشگاه"

من:"شمامشکلی بااین قضیہ دارید؟یانہ بزاررکترحرفموبزنم حسودیتون شده؟خُب حقم داریدکسی بہ شمادوتانزدیک نمیشہ کہ"

بایہ پوزخندازشون دورشدنم اینادیگہ شورشودرآوردن هی هیچی بهشون نمیگیم اینام پرروترمیشن منظورشون ازاینکہ هروقت بایکی میام اونچندباری بوده کہ کیارش رسوندتم وآرسام رفتم سمت کلاسمون کہ دیدم مهدیہ داره توراه روبااهوراحرف میزنہ منتظربودم خودش ازرابطش بهم بگہ حتماتاالان فرصتشونداشتہ داشتم ازکنارشون ردمیشدم کہ مهدیہ صدام کرد

مهدیہ :"سلام کجامیری؟"

من:"سلام بنظرخودت دارم کجامیرم؟"

بیتوجہ بہ حرفم حرصی اهورارونگاه کردوگفت:

"دیدم داشتی بااون دوتاحرف میزدی چی میگفتن"

من:"چرتوپرت میخواستی چی بگن"

رسمااهوراروآدم حساب نمیکردموحتی نگاهشم نمیکردم

من:"من میرم کلاس توام کارت تموم شدبیا"

سری تکون دادومنم رفتم کلاس کہ دیدم عرفانہ سرجای همیشگیمون نشستہ آنیتام کہ تایکی دوـــــ هفتہ قرارنیست بیاددانشگاه آخہ میرن ماه عسل ،رفتم کنارعرفانہ نشستموگفتم:

"سلام چطوری؟"

عرفانہ :"سلام خوبم ولی خستگی جشن هنوزتوتنمہ توچی خستہ نیستی؟"

من:"چرایکم"


romangram.com | @romangram_com