رمان فردا بدون من

#فردا_بدون_من_پارت_141

همونطورداشت ادامہ میدادکہ بااخم حرفشوقطع کردموگفتم:

"میشہ تمومش کنی اگہ شهاب اوضاعش داغونہ مقصرخودشہ نہ من"

عرفانہ:"توام کہ هروقت یہ چیزمیگی اون موقع کہ ازهم جداشدیدمیگفتی فهمیدی علاقہ ای بهش نداری الانم کہ میگی تقصیرشهابہ معلوم نیست خودت چیکارکردی کہ هروقت یہ چیزمیگی"

باعصبانیت گفتم:

"کافیہ عرفانہ دیگہ ادامہ نده وگرنہ حرمت این چندسال دوستی وکنارمیزارم مثل خودت هرچی ازدهنم دربیادمیگم"

ازعصبانیت زیادنفس نفس میزدم وخشمگین بہ چشمای عرفانہ زل زده بودم همون لحظہ سفارشامونوآوردن وهمہ مشغول شدن ولی من چون عصبی میشم نمیتونم چیزی بخورم حتی بہ کیکم نگاهم نکردم

آنیتا:"نمیتونی بخوری؟"

من:"نہ میخوری بخور"

آنیتا بابیخیالی کیکموکشیدطرف خودشوتاتهش خورد

مهدیہ:"چرانخوردی؟"

عرشیا:"اگہ دوست نداری چیزدیگہ سفارش بده"

من:"نہ نمیخوام"

آنیتا:"آرام وقتی عصبیہ نمیتونہ چیزی بخوره"

اهورا:"چہ جالب!"

باصدای زنگ گوشیم چشم ازاهوراگرفتم تماسومتصل کردم

کیارش:"الوآرام من دم دانشگاهتون کجایی"

من:"من کافی شاپ نزدیک دانشگاهمالان میام"

کیارش:" زودبیا"

romangram.com | @romangram_com