رمان چشمانی به رنگ عسل

#چشمانی_به_رنگ_عسل_پارت_25

- نه مامان جان ، من که بچه نیستم ، حواسم هست .

شایان از پشت میز فاصله گرفت و هنگامی که از کنارم می گذشت .خم شد و آهسته زیر گوشم نجوا کرد:

- بپر حاضر شو ، امروز اگه دیر کنی نمی رسونمت

به حیاط که رسیدم شایان با پارچه ای که در دست داشت ، شیشه های جلوی اتومبیل را تمیز میکرد .لبخند شیطنت آمیزی زدم و بلافاصله سکه ای را از کیفم خارج کردم و گفتم :

- به به، شغل جدیدتون مبارک آقای رها، چقدر هم برازنده شماست!

سکه را کف دستش انداختم و بسرعت داخل ماشین جا گرفتم و از حالت مبهوت و عصبانی شایان، از خنده ریسه رفتم .پس از دقایقی ، کارش به اتمام رسید و داخل ماشین نشست .مدتی در سکوت، خیره نگاهم کرد و بعد بی مقدمه شروع کرد به خندیدن! با اینکه حسابی جا خورده بودم و منتظر تلافی عملم بودم ، ولی سکوت کردم چرا که می دانستم باز دلش هوای شیطنت دارد .وقتی سکوت مرا دید ماشین را به حرکت در آورد و در همان حال گفت :

- به حسابت می رسم شیدا خانم! صبر کن، یکی طلب من!


romangram.com | @romangram_com