#برزخ_اما_بهشت_پارت_26
- خسته شدی؟ می خوای یه جا وایسم بخوابونیش عقب؟!
- نه، رعنا بیدار می شه.
باز گفت:
- می خوای صندلیت رو بخوابونم تو هم بخوابی، این جوری که گردنت خورد می شه.
- نه، خوابش سنگین بشه، می ذارمش روی پام، خوابم نمی آد، برو.
- خوابت نمی آد؟ پس این چشمای منه که اندازه نخود شده، نه؟!
خنده ام گرفت:
- چشمام از سردرده که ریز شده، نه از خواب.
- اگه از اونم باشه که بازم بخوابی بهتره.
لحنم بی اختیار تند و تلخ شد:
- حالا تو چه اصراری داری من بخوابم؟!
نیم نگاهی متعجب به من کرد و گفت:
- ببخشید، ببخشید! غلط کردم.
بعد آه عمیقی کشید و ساکت به جاده خیره شد.
پشیمان شدم، فکر کردم چرا این قدر اخلاقم مزخرف شده، فقط می خواست بهم محبت کند! حرف مهشید راست بود که می گفت:
- چرا همیشه مثل چاقو کش ها یک خنجر آماده داری که با دلیل و بی دلیل فوری از غلاف بکشی بیرون؟!
آخر چه به سرت آمده که با هیچ کس نمی توانی مثل آدم رفتار کنی؟ انگار همه دنیا یک طرف هستند و تو یک طرف دیگر! همه را هم می خواهی گردن بزنی، آخر چرا؟ این همه خشونت و نفرت از کجا در وجودت جمع شده؟
romangram.com | @romangram_com