رمان اگر چه اجبار بود

#اگر_چه_اجبار_بود_پارت_75


ـ مونده بودم چی درست کنم که خوشتون بیاد. این شد که چند جور غذا درست کردم.

ـ دستت درد نکنه. افتادی تو زحمت.

ـ نه بابا این چه حرفیه؟ کاری نکردم.

میز رو به کمک گیسو، با زیبایی چیدم. از چند تا شمع پایه بلند و مشکی و قرمز و پوشالای لیزری برای تزیین استفاده کردم. چهار مدل غذا درست کرده بودم. همه چیز رو روی میز چیدیم. رادین و آروینم سر رسیدن. هر چند رادین به روی خودش نیاورد اما لبخند محوی روی لباش دیدم و لذت بردم. معلوم بود از دیدن غذاها و تزیین میز، خیلی خوشش اومده. اما من کلا باید آروزی یه تحسین خشک و خالی رو از این دو تا برادر به گور ببرم!

آروین خیلی سرد و بی احساس صندلی ای رو جلو کشید و نشست. لبخند روی لبام ماسید. چقدر بی احساس بود!

نفسم رو با حرص بیرون دادم. روبروی گیسو و کنار آروین نشستم.

گیسو با خنده گفت:

ـ ببینین جاری کوچیکه چی کار کرده! مطمئنم که دست پختت از منم بهتره.

گفتم:

ـ تو که هنوز نخوردی!

گیسو قاشقی برنج و مرغ تو دهنش گذاشت و گفت:

ـ نگفته هم بی نظیره!

گیسو که خیلی خوشش اومده بود کلی تعریف و تمجید می کرد. از این همه بچه بازیش خنده ام گرفته بود. آروین سرش پایین بود و داشت با میگوی توی بشقابش ور می رفت. رادینم با لذت غذا می خورد و مزه مزه می کرد. از این که خوشش اومده بود خوشحال شدم.

romangram.com | @romangram_com