#مهمان_زندگی_پارت_44
- خوب يه چيزي رديف كن ديگه توكه نميخواي منو توي اين خونه درندشت تنها بزاري وبری !باور كن توي اين چند ساعت افسردگي گرفتم
- خوب باشه حالادیگه خودكشي نكن ،ميمونم
- برا غذا سفارش پيتزا ميدم چون تو عاشق پيتزايي
- نمي خواد !توكه سراغ اين محله رو نداري باهم یه چیزی درست می کنیم ومی خوریم
- از نگهبان ميپرسم
گوشی تلفن را برداشت و شماره نگهبانی را که روی دفترچه تلفن نوشته شده بود را گرفت و از نگهبان خواست برايشان سفارش پيتزا دهد و سپس به طرف نازنين برگشت و گفت :
- حالا بيا با هم بريم اتاق من
تا عصر در کنار نازنین زندگی تلخش با آرمین و موقعيتش به عنوان يك زن شوهرداررا به كلي فراموش كرده بود .ولوم آهنگي كه از لپ تاپش پخش ميشد را تا آخر بالابرده بوده وشاد وسرمست با نازنین می گفت ومی خندید و با هم در اينترنت وفیس بوک چرخ ميزدند .
با صداي ضربه اي كه به در خورد نگاهی پراز وحشت به نازنين دوخت .نازنين با آرامش گفت:
- حتما آرمينه، بلند شو درو باز كن
بلند شد و درب را گشود. چون لباسش نا مناسب بود پشت در پنهان شدوسرش را از لای در بیرون آورد وخیره به او نگریست آرمين با تحقیر نگاهش کردو آرام پرسيد
-كسي اينجاست؟
- آره!
نگاهش پر از خشم و بدبيني بود خشك و سرد دوباره پرسید :
- كي؟
- نازنين!
- لطف كن ولوم اهنگ و کم کن و بعد بيا اتاقم، کارت دارم
وبدون اینکه منتظر جواب بماند به سمت اتاقش رفت . سايه با حرص دست مشت شده اش را در هوا به طرفش پرت كرد ونگاهش را به نازنین دوخت ،نازنين با لبخند گفت:
- حالاچرا اينقدرعصبي ؟!
- آخه نمی بینی ؟! حتي خواهش هاش هم دستوريه
در حالي كه ولوم آهنگ را پایین می برد ادامه داد :
- فكر ميكنه آسمان سوراخ شده و فقط او افتاده پائين، واي كه چقدر رفتارش حرصم ميده
ودر حالي كه روي تاپ قرمزش يك بلوزسفید مي انداخت باحرص گفت :
- حالا هم که دستور فرمودن برم اتاقشون ، چونکه آقا كارم دارن
از بين روسريهايش ،یک روسری قرمزخوشرنگ برداشت و در حالي كه مقابل آينه روی سرش مرتب ميكرد ادامه داد:
- بايد بهش بگم اينجا دانشگاه نيست و منم دانشجوش نيستم كه هرجور دلش خواست باهام رفتار كنه
نازنین با پوزخندی گفت :
- حالا چرا داري خودتو خفه می کنی اون كه نامحرمت نيست
در حالی که از خشم صدایش می لرزید ونفس نفس می زند گفت :
- چرا هست ،توکه نمي دوني ، اون از هركسي برامن غریبه تره !
romangram.com | @romangram_com