رمان سایه

#سایه_پارت_119

اگه مثل كوه سنگي جلوي چشمات مي ريزم ،به تو مديونم

به تو مديـــــــونم ، به تو مديــــــونم

رضا صادقي داشت مي خوند و سايه آرام آرام اشك مي ريخت

نرو نذار بگم عشق يعني حسرت

نرو نذار اين تمنا بشه نفرت

نرو ..........

آرتین به طرفش برگشت ونگران گفت:

- سايه حالت خوبه؟

در حالي كه اشك هايش را پاك مي كرد زمزمه کرد:

-آره خوبم !

-مي خواي بريم بيرون

-نه ، تا آخر كنسرت هنوز خيلي مونده .

-ايراد نداره ، اگه جو اينجا برات سنگينه ،مي ريم بيرون يه هوائی بخوري.

-نه حالم خوبه

-هر جور دوست داري

ناراحت و غمگين بود وآرتین به وضوح اين را از نگاهش حس مي كرد . نگاهي به ساعتش انداخت تا ساعت ده چيزي باقي نمانده بود . چه قدر دلش مي خواست بداند چه حسي از عدم حضورش در خانه به آرمين دست مي دهد ،از اين فكر كه شايد نگرانش خواهد شد , لبخند تلخی زد . چرا که میدانست او حتی متوجه نبودنش در خانه هم نخواهد شد .

........................................

مثل آينه شكستم تو نديدي

صداي شكستنم را نشنيدي

يادته بهت مي گفتم نمي موني

ديدي تا آخرش به حرف من رسيدي


romangram.com | @romangram_com