رمان محاق

#محاق_پارت_110

پر اخم، کیبرد گوشی را بالا می کشم: " هی جلوی خودم رو گرفتم تا حرفی نزنم؛ اما تو، چی از جونم می خوای؟ اخاذی؟ با یه مشت عکس؟ چیو می خوای ثابت کنی؟"

سِند می کنم و راه آشپزخانه را پیش می گیرم، نور کمرنگی از آشپزخانه به پذیرایی رسوخ کرده است.

همایون را پشت اپن می بینم، روی کتاب قطوری خم شده و با مداد در دستش، چیزهایی می نویسد.

گوشی که می لرزد، گوشی را بالا می آورم: " می خوام بگم؛ من همیشه هستم، بیا یه کم نزدیک باشیم، دور نباش؛ چون دست نیافتنی نیستی!"

دوباره پیامکش را می خوانم و چیزی دستگیرم نمی شود، روی کلمه" دست نیافتنی" ضربه می زنم و رسیده به اپن آشپزخانه، موبایلم را سمت هما سُر می دهم. حواسش پرت می شود، با ناخن بلند، انگشت سبابه ام روی پیامک می گذارم و او مشغول خواندن می شود.

از داخل یخچال، بطری شیر را برمی دارم و پشت اپن روی صندلی سه پایه بلند می شینم. موبایلم را در دستش تکان می دهد:

ـ شماره اش هم آشنا نیست...

در بطری را باز می کنم:

ـ چندماهه همین کارشه، هر ماه دوسه تا پیام میده و دیگه خبری نیست و باز پیداش میشه، منم پیگیر نشدم.

موبایلش را از کنار نمکدون بر می دارد و شماره را می گیرد. بوق اشغال باز تکرار می شود و همایون ابرو بالا می اندازد:

ـ پسر یا دختر؟

https://t.me/Roman_Sedna




romangram.com | @romangram_com