رمان خورشـیـد نیمــه شب

#خورشـیـد_نیمــه_شب_پارت_91

ازﯾﻢ . اون ﻣﻮﻗﻊ ذات ﺧﻮدﻣﻮن رو ﺑﻪ ﺧﻄﺮ اﻧﺪاﺧﺘﯿﻢ . «‬ ‫ﺣﺎﻟﺖ ﭼﻬﺮه ام را ﮐﻨﺘﺮل ﮐﺮدم . ﻧﺒﺎﯾﺪ ﭘﻮزﺧﻨﺪ ﻣﯽ زدم . دﻟﻢ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﻣﯽ ﺷﺪ ﺑﺮاﯾﺶ ﮐﻒ ﺑﺰﻧﻢ .‬ ‫رزاﻟﯽ اﺧﻢ ﮐﺮد . » اﯾﻦ ﺑﺎ

ﻣﺴﺌﻮﻟﯿﺖ ﺑﻮدﻧﻪ. «‬ ‫ﮐﺎرﻻﯾﻞ او را ﺗﺼﺤﯿﺢ ﮐﺮد : » اﯾﻦ ﺳﻨﮓ دﻟﯿﻪ . ﻫﺮ زﻧﺪﮔﯽ اي ارزﺷﻤﻨﺪه. «‬

‫روزاﻟﯽ آه ﻋﻤﯿﻘﯽ ﮐﺸﯿﺪ و ﻟﺐ ﭘﺎﯾﯿﻨﺶ آوﯾﺰان ﺷﺪ . ﺷﺎﻧﻪ اش را ﻧﻮازش ﮐﺮد و ﺑﺎ ﺻﺪاي آراﻣﯽ ﮔﻔﺖ : » درﺳﺖ ﻣﯿﺸﻪ ، ر‪ز. «‬ ‫ﮐﺎرﻻﯾﻞ اداﻣﻪ داد : » ﺳﻮال اﯾﻨﺠﺎس ﮐﻪ آﯾﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮﯾﻢ

ﯾﺎ ﻧﻪ ؟ «‬ ‫رزاﻟﯽ ﻧﺎﻟﻪ ﮐﻨﺎن ﮔﻔﺖ : » ﻧﻪ ، ﻣﺎ ﺗﺎزه ﺟﺎ اﻓﺘﺎدﯾﻢ . ﻣﻦ ﻧﻤﯽ ﺧﻮام دوﺑﺎره دوم دﺑﯿﺮﺳﺘﺎﻧﻮ ﺑﺨﻮﻧﻢ ! «‬ ‫ﮐﺎرﻻﯾﻞ ﮔﻔﺖ : » ﻣﺴﻠﻤﺎً ﻣﯽ ﺗﻮﻧﯽ ﻫﻤﯿﻦ ﺳﻦ رو ﻧﮕﻪ داري . «‬ ‫او

ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﮐﺮد : » ﻣﺠﺒﻮرﯾﻢ دوﺑﺎره اﯾﻨﻘﺪر زود ﺟﺎ ﺑﻪ ﺟﺎ ﺑﺸﯿﻢ؟ «‬ ‫ﮐﺎرﻻﯾﻞ ﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎﯾﺶ را ﺑﺎﻻ اﻧﺪاﺧﺖ .‬ ‫» ﻣﻦ اﯾﻦ ﺟﺎرو دوﺳﺖ دارم ! ﻫﻮاش آﻓﺘﺎﺑﯽ ﻧﯿﺴﺖ ، ﻣﯽ ﺗﻮﻧﯿﻢ ﯾﻪ ﮐﻢ ﻋﺎدي

ﺑﺎﺷﯿﻢ. «‬ ‫» ﺧﻮب ، ﻣﺠﺒﻮر ﻧﯿﺴﺘﯿﻢ اﻻن ﺗﺼﻤﯿﻤﯽ ﺑﮕﯿﺮﯾﻢ . ﻣﯽ ﺗﻮﻧﯿﻢ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﺸﯿﻢ ﺗﺎ ﺑﺒﯿﻨﯿﻢ ﻧﯿﺎزي ﻫﺴﺖ ﺑﺮﯾﻢ ﯾﺎ ﻧﻪ . ادوارد ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻄﻤﺌﻨﻪ ﮐﻪ دﺧﺘﺮ‬ ‫ﺳﻮان ﺣﺮﻓﯽ ﻧﻤﯽ زﻧﻪ . «‬ ‫رزاﻟﯽ

ﻏﺮﯾﺪ .‬ ‫وﻟﯽ ﻣﻦ دﯾﮕﺮ درﻣﻮرد رزاﻟﯽ ﻧﮕﺮان ﻧﺒﻮدم . ﻣﯽ داﻧﺴﺘﻢ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮐﺎرﻻﯾﻞ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﺪ ، ﻓﺮﻗﯽ ﻧﺪاﺷﺖ ﭼﻘﺪر از دﺳﺖ ﻣﻦ ﻋﺼﺒﺎﻧﯽ‬ ‫ﺑﻮد . ﺣﺎﻻ داﺷﺘﻨﺪ درﺑﺎره ي ﻣﺴﺎﺋﻞ

ﺑﯽ اﻫﻤﯿﺖ ﮔﻔﺘﮕﻮ ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ .‬ ‫ﺟﺎﺳﭙﺮ ﺑﯽ ﺣﺮﮐﺖ ﻣﺎﻧﺪه ﺑﻮد .‬ ‫ﻣﯽ داﻧﺴﺘﻢ ﭼﺮا . ﭘﯿﺶ از اﯾﻨﮑﻪ او و آﻟﯿﺲ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ را ﻣﻼﻗﺎت ﮐﻨﻨﺪ ، او در ﯾﮏ ﻣﻨﻄﻘﻪ ي ﺟﻨﮕﯽ زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد . او ﻋﻮ

اﻗﺐ ﺳﺮ ﭘﯿﭽﯽ از‬ ‫ﻗﺎﻧﻮن را ﻣﯽ داﻧﺴﺖ .‬ ‫او ﻧﻪ ﺳﻌﯽ ﮐﺮده ﺑﻮد ﺑﺎ ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ ذﻫﻨﯽ اش رزاﻟﯽ را آرام ﮐﻨﺪ ، ﻧﻪ ﺑﻪ ﺧﺸﻢ او داﻣﻦ زده ﺑﻮد و اﯾﻦ ﮔﻮﯾﺎي ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﺑﻮد . او ﺧﻮدش را از

اﯾﻦ‬ ‫ﺑﺤﺚ دور ﻧﮕﻪ داﺷﺘﻪ ﺑﻮد .‬ ‫» ﺟﺎﺳﭙﺮ «‬ ‫ﻧﮕﺎه ﻣﺮا ﻣﻼﻗﺎت ﮐﺮد ، ﭼﻬﺮه اش ﺑﯽ ﺣﺎﻟﺖ ﺑﻮد .‬ ‫» اون ﺗﻘﺎص اﺷﺘﺒﺎه ﻣﻨﻮ ﭘﺲ ﻧﻤﯽ ده . اﺟﺎزه ﻧﻤﯽ دم. «‬ ‫» ﺑﻌﺪ ، ﻓﺎﯾﺪه اي ﺑﺮاش داره ؟

اون ﺑﺎﯾﺪ اﻣﺮوز ﻣﯽ ﻣﺮد ، ادوارد . ﻣﻦ ﻓﻘﻂ اوﻧﻮ ﺳﺮ ﺟﺎي ﺧﻮدش ﻣﯽ ذارم. «‬ ‫ﻫﺮ ﮐﻠﻤﻪ را ﺑﺎ ﺗﺎﮐﯿﺪ ﺗﮑﺮار ﮐﺮدم : » ﻣﻦ . اﺟﺎزه . ﻧﻤﯽ دم. «‬ ‫اﺑﺮوﻫﺎﯾﺶ را ﺑﺎﻻ ﺑﺮد . اﻧﺘﻈﺎر ﻫﻤﭽﯿﻦ

ﭼﯿﺰي را ﻧﺪاﺷﺖ- ﺗﺼﻮر ﻫﻢ ﻧﮑﺮده ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺮاي ﻣﺘﻮﻗﻒ ﮐﺮدن او ﺣﺮﮐﺘﯽ اﻧﺠﺎم دﻫﻢ .‬ ‫ﺳﺮش را ﯾﮏ ﺑﺎر ﺗﮑﺎن داد . » ﻣﻦ ﻧﻤﯽ ذارم ﺧﻄﺮي آﻟﯿﺲ رو ﺗﻬﺪﯾﺪ ﮐﻨﻪ ، ﺣﺘﯽ ﯾﮏ ﺧﻄﺮ


romangram.com | @romangram_com