#خورشـیـد_نیمــه_شب_پارت_81
ﭼﺮا؟
ﺷﻮك ﺣﺎﺻﻞ از اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﺑﺮاي ﺛﺎﻧﯿﻪ اي ﺣﺎﻟﺖ ﺳﺎﺧﺘﮕﯽ ﭼﻬﺮه ام را ﺧﺮاب ﮐﺮد ، و ﺑﻌﺪ ﺧﻮدم را ﺟﻤﻊ و ﺟﻮر ﮐﺮدم . ﭘﺮﺳﯿﺪم : » ﭘﺲ دﯾﮕﻪ ﭼﻪ اﻫﻤﯿﺘﯽ داره؟ « ﺳﻌﯽ ﮐﺮدم ﺻﺪ
اﯾﻢ را ﺧﺸﻦ ﻧﮕﻪ دارم . ﺑﻪ ﺗﻨﺪي ﮔﻔﺖ : » ﺑﺮاي ﻣﻦ ﻣﻬﻤﻪ. ﻣﻦ دوﺳﺖ ﻧﺪارم دروغ ﺑﮕﻢ- ﭘﺲ اﮔﻪ اﯾﻦ ﮐﺎرو ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﺑﻬﺘﺮه ﯾﻪ دﻟﯿﻞ ﺧﻮﺑﯽ ﺑﺮاش داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ. « او ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﻪ ﻣﻦ
اﻋﺘﻤﺎد ﮐﻨﺪ . ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﮐﻪ ﻣﻦ اﻋﺘﻤﺎد او را ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﺑﻮدم . وﻟﯽ اﯾﻦ ﺧﻄﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻢ از آن ﻋﺒﻮر ﮐﻨﻢ . ﺻﺪاﯾﻢ ﺑﯽ اﺣﺴﺎس ﺑﺎﻗﯽ ﻣﺎﻧﺪ. » ﻧﻤﯽ ﺷﻪ ﻓﻘﻂ ﯾﻪ ﺗﺸﮑﺮي از ﻣﻦ
ﺑﮑﻨﯽ و ﺑﯽ ﺧﯿﺎل اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﺑﺸﯽ؟ « ﮔﻔﺖ : » ﻣﻤﻨﻮﻧﻢ. « و ﺑﻌﺪ ﺳﺎﮐﺖ ﺷﺪ و ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻣﺎﻧﺪ. » ﺧﯿﺎل ﻧﺪاري از اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﺑﮕﺬري، درﺳﺘﻪ؟ « » ﻧﻪ. « » در اﯾﻦ ﺻﻮرت... « اﮔﺮ
ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻢ ﺣﻘﯿﻘﺖ را ﺑﻪ او ﺑﮕﻮﯾﻢ... وﻟﯽ ﻧﻤﯽ ﺧﻮاﺳﺘﻢ . ﺗﺮﺟﯿﺢ ﻣﯽ دادم او داﺳﺘﺎن ﺧﻮدش را ﺳﺮﻫﻢ ﮐﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ او ﺑﮕﻮﯾﻢ ﮐﻪ واﻗﻌﺎً ﭼﻪ ﻫﺴﺘﻢ ، زﯾﺮا ﻫﯿﭻ ﭼﯿﺰ ﻧﻤﯽ ﺗﻮ
اﻧﺴﺖ ﺑﺪﺗﺮ از ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺑﺎﺷﺪ- ﻣﻦ ﯾﮏ ﮐﺎﺑﻮس اﺑﺪي ﺑﻮدم ، ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ از ﺻﻔﺤﺎت ﯾﮏ رﻣﺎن ﺗﺮﺳﻨﺎك ﻣﯽ آﻣﺪم . » اﻣﯿﺪوارم از ﻧﺎ اﻣﯿﺪي ﻟﺬت ﺑﺒﺮي. « ﺑﻪ ﻫﻢ اﺧﻢ ﮐﺮدﯾﻢ . ﻋﺠﯿﺐ ﺑﻮد ﮐﻪ
ﺧﺸﻢ او اﯾﻨﻘﺪر دوﺳﺖ داﺷﺘﻨﯽ ﺑﻮد . ﻣﺜﻞ ﯾﮏ ﺑﭽﻪ ﮔﺮﺑﻪ ي ﺧﺸﻤﮕﯿﻦ ، ﻣﻼﯾﻢ و ﺑﯽ ﺧﻄﺮ ، ﮐﻪ از آﺳﯿﺐ ﭘﺬﯾﺮي ﺧﻮد ﺑﯽ ﺧﺒﺮ ﺑﺎﺷﺪ .
ﮔﻮﻧﻪ ﻫﺎﯾﺶ ﺳﺮخ ﺷﺪ ﺑﺎز دﻧﺪاﻧﻬﺎﯾﺶ را ﺑﻪ ﻫﻢ ﻓﺸﺮد. » ﭼﺮا ﺑﺎﯾﺪ ﮔﻔﺘﻦ ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺗﻮرو ﺗﺎ اﯾﻦ ﺣﺪ ﻧﺎراﺣﺖ ﮐﻨﻪ؟ « ﺳﻮال او ﭼﯿﺰي ﻧﺒﻮد ﮐﻪ اﻧﺘﻈﺎرش را داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ ﺗﺎ ﺧﻮدم را ﺑﺮاي
ﺟﻮاب آن آﻣﺎده ﮐﻨﻢ. ﻣﺴﯿﺮ ﻧﻘﺸﻢ را ﮔﻢ ﮐﺮدم. ﺣﺲ ﮐﺮدم ﻣﺎﺳﮏ از ﺻﻮرﺗﻢ ﻟﻐﺰﯾﺪ و ﮐﻨﺎر رﻓﺖ و، اﯾﻦ ﺑﺎر- ﺑﻪ او ﺣﻘﯿﻘﺖ را ﮔﻔﺘﻢ. » ﻧﻤﯽ دوﻧﻢ. « ﺑﺮاي آﺧﺮﯾﻦ ﺑﺎر ﺻﻮرت او را ﺑﻪ
ﺧﺎﻃﺮ ﺳﭙﺮدم- ﻫﻨﻮز ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺖ روي آن ﺳﺎﯾﻪ اﻓﮑﻨﺪه ﺑﻮد ، ﻫﺠﻮم ﺧﻮن از ﮔﻮﻧﻪ ﻫﺎﯾﺶ ﻣﺤﻮ ﻧﺸﺪه ﺑﻮد- و ﺑﻌﺪ ﺑﻪ او ﭘﺸﺖ ﮐﺮدم و از آﻧﺠﺎ دور ﺷﺪم .
romangram.com | @romangram_com