رمان خورشـیـد نیمــه شب

#خورشـیـد_نیمــه_شب_پارت_63


ﮔﺮﻓﺘﻢ. آن را ﺑﻪ ﻟﯿﺴﺖ ﺟﺰﺋﯽ ام اﺿﺎﻓﻪ ﮐﺮدم: او ﯾﮏ ﺷﺨﺺ ﺟﺪي ﺑﻮد، ﯾﮏ ﺷﺨﺺ ﻣﺘﻌﻬﺪ.‬ ‫ﻣﺎﺷﯿﻨﺶ را ﺧﯿﻠﯽ دورﺗﺮ از ﻣﻦ ﭘﺎرك ﻧﮑﺮد، وﻟﯽ ﻫﻨﻮز ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﻦ ﮐﻪ آﻧﺠﺎ اﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮدم

و ﺑﻪ او ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮدم، ﻧﺸﺪه ﺑﻮد. در ﻋﺠﺐ ﺑﻮدم ﮐﻪ‬ ‫وﻗﺘﯽ ﻣﺮا ﻣﯽ دﯾﺪ ﭼﻪ ﻣﯽ ﮐﺮد؟ ﺳﺮخ ﻣﯽ ﺷﺪ و ﺑﻪ رﻓﺘﻦ اداﻣﻪ ﻣﯽ داد؟ اﯾﻦ اوﻟﯿﻦ ﺣﺪس ﻣﻦ ﺑﻮد. وﻟﯽ ﺷﺎﯾﺪ ﻧﮕﺎﻫﻢ را ﺑﯽ ﭘﺎﺳﺦ

ﻧﻤﯽ ﮔﺬاﺷﺖ.‬ ‫ﺷﺎﯾﺪ ﻣﯽ آﻣﺪ و ﺑﺎ ﻣﻦ ﺣﺮف ﻣﯽ زد.‬ ‫ﺑﺮاي اﺣﺘﯿﺎط، ﻧﻔﺲ ﻋﻤﯿﻘﯽ ﮐﺸﯿﺪم و ﺷﺶ ﻫﺎﯾﻢ را از ﻫﻮا ﭘﺮ ﮐﺮدم.‬ ‫ﺑﺎ اﺣﺘﯿﺎط از ﺗﺮاك ﭘﯿﺎده ﺷﺪ، ﻗﺒﻞ از اﯾﻨﮑﻪ وزﻧﺶ را روي زﻣﯿﻦ

ﺑﮕﺬار ﻟﯿﺰي آن را ﺗﺴﺖ ﻣﯽ ﮐﺮد. ﺳﺮش را ﺑﻠﻨﺪ ﻧﮑﺮد، و اﯾﻦ ﺑﺎﻋﺚ ﻧﺎ اﻣﯿﺪي‬ ‫ﻣﻦ ﺷﺪ. ﺷﺎﯾﺪ ﺧﻮدم ﻣﯽ رﻓﺘﻢ ﺗﺎ ﺑﺎ او ﺣﺮف ﺑﺰﻧﻢ...‬ ‫ﻧﻪ، اﺣﺘﻤﺎﻻً آن ﮐﺎر اﺷﺘﺒﺎﻫﯽ ﺑﻮد.‬ ‫ﺑﺠﺎي اﯾﻨﮑﻪ ﺑﻪ

ﺳﻤﺖ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﻣﺪرﺳﻪ ﺑﺮود، ﺑﻪ ﻃﺮف ﻋﻘﺐ ﺗﺮاﮐﺶ رﻓﺖ ﺗﺎ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﻻﺳﺘﯿﮏ ﻫﺎ ﺑﯿﻨﺪازد. ﺑﻪ ﻗﺪم ﻫﺎﯾﺶ اﻋﺘﻤﺎد ﻧﺪاﺷﺖ و‬ ‫اﯾﻦ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺑﺰﻧﻢ، ﭼﺸﻢ ﻫﺎي آﻟﯿﺲ را روي ﺻﻮ

رﺗﻢ ﺣﺲ ﮐﺮدم. ﮔﻮش ﻧﺪادم ﮐﻪ ﺑﻔﻬﻤﻢ اﯾﻦ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪه ﺑﻮد ﭼﻪ ﻓﮑﺮي ﺑﮑﻨﺪ-داﺷﺘﻢ ﺑﺎ‬ ‫دﯾﺪن او در ﺣﺎل ﭼﮏ ﮐﺮدن زﻧﺠﯿﺮ ﭼﺮخ ﻫﺎﯾﺶ ﺗﻔﺮﯾﺢ ﻣﯽ ﮐﺮدم. واﻗﻌﺎ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ رﺳﯿﺪ در آﺳﺘﺎﻧﻪ

ي اﻓﺘﺎدن ﻗﺮار دارد، ﭘﺎﯾﺶ ﻟﯿﺰ ﻣﯽ ﺧﻮرد.‬ ‫ﺷﺨﺺ دﯾﮕﺮي دﭼﺎر دردﺳﺮ ﻧﺸﺪه ﺑﻮد- آﯾﺎ او در ﺑﺪﺗﺮﯾﻦ ﻣﮑﺎن ﯾﺦ زده ﭘﺎرك ﮐﺮده ﺑﻮد؟‬ ‫ﻣﮑﺜﯽ ﮐﺮد، ﺑﺎ ﺣﺎﻟﺖ ﻋﺠﯿﺒﯽ ﮐﻪ ﺑﺮ ﭼﻬﺮه اش ﻧﻘﺶ

ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮد ﺑﻪ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺧﯿﺮه ﺷﺪ. اﻧﮕﺎر ﭼﯿﺰي در ﻣﻮرد ﺗﺎﯾﺮ ﻫﺎ وﺟﻮد داﺷﺖ ﮐﻪ... اﺣﺴﺎﺳﺎت او‬ ‫را ﺑﺮاﻧﮕﯿﺨﺘﻪ ﺑﻮد؟‬ ‫دوﺑﺎره ﮐﻨﺠﮑﺎوي ﮔﻠﻮﯾﻢ را ﺑﻪ درد آورد. اﻧﮕﺎر ﺑﺎﯾﺪ ﻣﯽ ﻓﻬﻤﯿﺪم ﮐﻪ او

ﺑﻪ ﭼﻪ ﻣﯽ اﻧﺪﯾﺸﺪ- اﻧﮕﺎر ﻫﯿﭻ ﭼﯿﺰ دﯾﮕﺮي اﻫﻤﯿﺖ ﻧﺪاﺷﺖ.‬ ‫ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺑﺮوم و ﺑﺎ او ﺣﺮف ﺑﺰﻧﻢ. ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ رﺳﯿﺪ ﮐﻪ در ﻫﺮ ﺣﺎل اﺣﺘﯿﺎج داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ دﺳﺖ ﮐﺴﯽ را ﺑﮕﯿﺮد، ﺣﺪاﻗﻞ ﺗﺎ

زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ از زﻣﯿﻦ‬ ‫ﻟﻐﺰﻧﺪه رد ﻣﯽ ﺷﺪ. ﻣﻄﻤﺌﻨﺎً، ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻢ دﺳﺘﻢ را ﺑﻪ او ﭘﯿﺸﻨﻬﺎد دﻫﻢ، ﻣﯿﺘﻮاﻧﺴﺘﻢ؟ ﻣﺮدد ﺑﻮدم. ﺑﺎ وﺟﻮد ﻧﺎﺳﺎزﮔﺎري او ﺑﺎ ﺑﺮف، ﺑﻌﯿﺪ ﻣﯽ داﻧﺴﺘﻢ از‬ ‫ﺗﻤﺎس دﺳﺖ

ﻫﺎي ﺳﺮد ﻣﻦ اﺳﺘﻘﺒﺎل ﮐﻨﺪ. ﺑﺎﯾﺪ دﺳﺘﮑﺶ ﻣﯽ ﭘﻮﺷﯿﺪم-‬

‫آﻟﯿﺲ ﺑﺎ ﺻﺪاي ﺑﻠﻨﺪي ﻧﻔﺴﺶ را ﺣﺒﺲ ﮐﺮد .» ﻧﻪ! «‬

romangram.com | @romangram_com