رمان خورشـیـد نیمــه شب

#خورشـیـد_نیمــه_شب_پارت_44

دو اﺷﺘﺒﺎه ، در ﻃﻮل ﻧﯿﻢ ﺳﺎﻋﺖ . ﯾﮏ ﻧﻤﺎﯾﺶ ﺿﻌﯿﻒ از ﻣﻦ . اﮔﺮ ﭼﻪ ﻫﯿﭻ ﻧﻤﯽ داﻧﺴﺘﻢ ﮐﻪ او ﭼﻪ ﻓﮑﺮي راﺟﻊ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻣﯽ ﮐﺮد- ﭼﻘﺪر‬ ‫ﺗﺮﺳﯿﺪه ﺑﻮد، ﭼﻘﺪر ﻣﺸﮑﻮك ﺷﺪه ﺑﻮد؟- ﻣﯽ

داﻧﺴﺘﻢ ﮐﻪ ﺑﺮاي ﺑﻪ ﺟﺎ ﮔﺬاﺷﺘﻦ ﺗﺼﻮﯾﺮ ﺟﺪﯾﺪي از ﺧﻮدم در ذﻫﻦ او ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻬﺘﺮ ﺗﻼش ﻣﯽ ﮐﺮدم.‬ ‫ﭼﯿﺰي ﮐﻪ ﺧﺎﻃﺮه ي آن ﺑﺮﺧﻮرد ﻇﺎﻟﻤﺎﻧﻪ ي ﻣﻦ را از ﯾﺎد او ﭘﺎك ﮐﻨﺪ.‬ ‫ﺣﺮﻓﯽ ﮐﻪ ﺷﻨﯿﺪه

ﺑﻮدم ﭼﻨﺪ ﺗﻦ از داﻧﺶ آﻣﻮزان راﺟﻊ ﺑﻪ آن ﺑﺤﺚ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ را ﺗﮑﺮار ﮐﺮدم : » ﺣﯿﻒ ﺷﺪ دﯾﮕﻪ ﺑﺮف ﻧﻤﯿﺎد، ﻣﮕﻪ ﻧﻪ؟ « ﯾﮏ‬ ‫ﻣﻮﺿﻮع ﮐﺴﻞ ﮐﻨﻨﺪه ي ﻣﺘﺪاول ﺑﺮاي ﮔﻔﺘﮕﻮ. آب و ﻫﻮا –

ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﯽ ﺧﻄﺮ.‬ ‫ﺑﺎ ﺳﻮءﻇﻨﯽ ﮐﻪ در ﭼﺸﻢ ﻫﺎﯾﺶ ﻣﺸﺨﺺ ﺑﻮد ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد- ﯾﮏ ﻋﮑﺲ اﻟﻌﻤﻞ ﻏﯿﺮ ﻋﺎدي در ﺟﻮاب ﮐﻠﻤﺎت ﻋﺎدي ﻣﻦ. او ﮔﻔﺖ: » ﻧﻪ‬ ‫واﻗﻌﺎ!« ﺑﺎزﻫﻢ ﻣﻦ را

ﻏﺎﻓﻠﮕﯿﺮ ﮐﺮد .‬ ‫ﺳﻌﯽ ﮐﺮدم ﻣﮑﺎﻟﻤﻪ را ﺑﻪ ﻫﻤﺎن ﻣﺴﯿﺮ ﭘﯿﺶ ﭘﺎ اﻓﺘﺎده ﺑﺮﮔﺮداﻧﻢ . او از ﻣﮑﺎن روﺷﻦ و ﮔﺮﻣﺘﺮي ﻣﯽ آﻣﺪ و ﺳﺮﻣﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎﻋﺚ ﻧﺎراﺣﺘﯽ اش ﻣﯽ ﺷﺪ.‬ ‫ﻣﺴﻠﻤﺎً ﺗﻤﺎس دﺳﺖ

ﺳﺮد ﻣﻦ...‬ ‫ﺣﺪس زدم : » ﺗﻮ از ﺳﺮﻣﺎ ﺧﻮﺷﺖ ﻧﻤﯿﺎد، «‬ ‫ﻣﻮاﻓﻘﺖ ﮐﺮد : » ﻫﻤﯿﻦ ﻃﻮر از رﻃﻮﺑﺖ. «‬

‫» ﺑﺎﯾﺪ زﻧﺪﮔﯽ ﮐﺮدن ﺗﻮي ﺷﻬﺮ ﻓﻮرﮐﺲ ، ﺑﺮات ﺳﺨﺖ ﺑﺎﺷﻪ. « ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺘﻢ اﺿﺎﻓﻪ ﮐﻨﻢ : ﺷﺎﯾﺪ اﺻﻼ ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺑﻪ اﯾﻨﺠﺎ ﻣﯿﻮﻣﺪي . ﺷﺎﯾﺪ ﺑﺎﯾﺪ‬ ‫ﺑﺮﮔﺮدي ﺑﻪ ﻫﻤﻮﻧﺠﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﻬﺶ ﺗﻌﻠﻖ داري .‬

‫ﻫﺮﭼﻨﺪ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﻧﺒﻮدم اﯾﻦ ﻫﻤﺎن ﭼﯿﺰﯾﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺧﻮاﻫﻢ . ﻋﻄﺮ ﺧﻮن او ﻫﻤﯿﺸﻪ در ﺧﺎﻃﺮم ﺑﺎﻗﯽ ﻣﯽ ﻣﺎﻧﺪ- آﯾﺎ ﻫﯿﭻ ﺿﻤﺎﻧﺘﯽ وﺟﻮد داﺷﺖ ﮐﻪ‬ ‫در آﺧﺮ ﺑﻪ دﻧﺒﺎل او ﻧﺮوم ؟ ﮔﺬﺷﺘﻪ از اﯾﻦ

، اﮔﺮ او اﯾﻨﺠﺎ را ﺗﺮك ﻣﯽ ﮐﺮد ذﻫﻦ او ﺗﺎ اﺑﺪ ﯾﮏ راز ﺑﺎﻗﯽ ﻣﯽ ﻣﺎﻧﺪ . ﯾﮏ ﻣﻌﻤﺎ ي آزار دﻫﻨﺪه ي‬ ‫ﻫﻤﯿﺸﮕﯽ .‬ ‫ﺑﺎ ﺻﺪاي آراﻣﯽ ﮔﻔﺖ : » ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﯽ ﻓﮑﺮﺷﻢ ﺑﮑﻨﯽ. «‬ ‫ﺟﻮاب ﻫﺎي او

ﻫﯿﭻ ﮔﺎه آن ﭼﯿﺰي ﮐﻪ اﻧﺘﻈﺎر داﺷﺘﻢ ﻧﺒﻮدﻧﺪ. ﺑﺎﻋﺚ ﻣﯽ ﺷﺪ ﺑﺨﻮاﻫﻢ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺳﻮال ﺑﭙﺮﺳﻢ.‬ ‫» ﭘﺲ ﺑﺮاي ﭼﯽ اوﻣﺪي اﯾﻨﺠﺎ؟ « ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪم ﮐﻪ ﻟﻬﻨﻢ اﺗﻬﺎم آﻣﯿﺰ ﺑﻮد ، ﺑﻪ اﻧﺪازه ﮐﺎﻓﯽ ﺑﺮاي

ﻣﮑﺎﻟﻤﻪ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﻧﺒﻮد . ﺳﻮاﻟﻢ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﮔﺴﺘﺎﺧﺎﻧﻪ و‬ ‫ﻓﻀﻮﻟﯽ ﻣﯽ آﻣﺪ .‬ ‫» اﯾﻦ... ﻣﻮﺿﻮع ﭘﯿﭽﯿﺪه اﯾﻪ. «‬ ‫ﭘﻠﮏ زد و ﻣﻮﺿﻮع را در ﻫﻤﺎن ﺟﺎ رﻫﺎ ﮐﺮد و ﻣﻦ ﮐﻢ ﮐﻢ داﺷﺘﻢ از ﮐﻨﺠﮑﺎوي

ﻣﻨﻔﺠﺮ ﻣﯽ ﺷﺪم- ﮐﻨﺠﮑﺎوي ﻫﻢ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺗﺸﻨﮕﯽ ﮔﻠﻮﯾﻢ را‬ ‫ﻣﯽ ﺳﻮزاﻧﺪ . در واﻗﻊ ، درﯾﺎﻓﺘﻢ ﮐﻪ ﻧﻔﺲ ﮐﺸﯿﺪن ﮐﻢ ﮐﻢ داﺷﺖ آﺳﺎن ﺗﺮ ﻣﯽ ﺷﺪ ؛ درد داﺷﺖ ﺑﺮ اﺛﺮ ﻋﺎدت ﻗﺎﺑﻞ ﺗﺤﻤﻞ ﺗﺮ ﻣﯽ ﺷﺪ


romangram.com | @romangram_com