#خورشـیـد_نیمــه_شب_پارت_147
اﯾﺶ ﻏﻤﮕﯿﻦ ﺷﺪ ؛ ﭘﯿﺸﺎﻧﯿﺶ ﭼﯿﻦ اﻓﺘﺎد . دوﺑﺎره ، ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺷﺒﯿﻪ واﻟﺪﯾﻦ ﺷﺪه ﺑﻮد ﺗﺎ ﻓﺮزﻧﺪ . ﺟﻠﻮي ﺧﺎﻧﻪ ي او ﺗﻮﻗﻒ ﮐﺮدم، در اﯾﻦ ﻓﮑﺮ ﺑﻮدم ﮐﻪ اﺣﺘﻤﺎﻻً ﺑﺮاي ﭘﺮﺳﯿﺪن اﯾﻨﮑﻪ او ﮐﺠﺎ
زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ دﯾﺮ ﺷﺪه اﺳﺖ . ﻧﻪ ، در اﯾﻦ ﺷﻬﺮ ﮐﻮﭼﮏ ﮐﺴﯽ در اﯾﻦ ﺑﺎره ﺷﮏ ﻧﻤﯽ ﮐﺮد ، آن ﻫﻢ ﺑﺎ اﯾﻦ وﺟﻮد ﮐﻪ ﭘﺪر او ﻓﺮد ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪه اي ﺑﻮد... » ﺑﻼ، ﺗﻮ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻟﺘﻪ؟ « او
اﺣﺘﻤﺎﻻً ﺑﺰرگ ﺗﺮ ﻫﻢ دوره اي ﻫﺎﯾﺶ ﺑﻮد . ﺷﺎﯾﺪ دﯾﺮ ﻣﺪرﺳﻪ را ﺷﺮوع ﮐﺮده ﺑﻮد ، ﯾﺎ ﻣﺠﺒﻮر ﺷﺪه ﺑﻮد دوﺑﺎره ﺑﺨﻮاﻧﺪ... ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ، اﯾﻦ ﻃﻮر ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻧﻤﯽ رﺳﯿﺪ . ﺟﻮاب داد : » ﻣﻦ
ﻫﻔﺪه ﺳﺎﻟﻤﻪ. « » ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻫﻔﺪه ﺳﺎﻟﻪ ﻧﻤﯿﺎي. « او ﺧﻨﺪﯾﺪ. » ﭼﯿﻪ؟ « » ﻣﺎدرم ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻣﯽ ﮔﻪ ﻣﻦ ﺳﯽ و ﭘﻨﺞ ﺳﺎﻟﻪ ﻣﺘﻮﻟﺪ ﺷﺪم و ﻫﺮ ﺳﺎل ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺷﺒﯿﻪ ﻣﯿﺎن ﺳﺎﻟﻪ ﻫﺎ ﻣﯽ ﺷﻢ. « دوﺑﺎ
ره ﺧﻨﺪﯾﺪ و ﺑﻌﺪ آﻫﯽ ﮐﺸﯿﺪ . » ﺧﻮب ، ﺑﺎﻻﺧﺮه ﯾﻪ ﻧﻔﺮ ﻫﻢ ﺑﺎﯾﺪ ﻣﺜﻞ ﺑﺰرگ ﺗﺮﻫﺎ رﻓﺘﺎر ﮐﻨﻪ. « اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﭼﯿﺰﻫﺎ را ﺑﺮاي ﻣﻦ روﺷﻦ ﮐﺮد . ﺣﺎﻻ ﻣﯽ ﻓﻬﻤﯿﺪم... ﭼﻄﻮر ﻣﺎدر ﺑﯽ
ﻣﺴﺌﻮﻟﯿﺖ ﮐﻤﮏ ﮐﺮده ﺑﻮد ﺗﺎ ﺗﻮﺿﯿﺤﯽ ﺑﺮاي ﭘﺨﺘﮕﯽ ﺑﻼ ﭘﯿﺪا ﺷﻮد. او ﻣﺠﺒﻮر ﺑﻮد زودﺗﺮ ﺑﺰرگ ﺷﻮد و ﺳﺮﭘﺮﺳﺘﯽ را ﺑﻪ ﻋﻬﺪه ﺑﮕﯿﺮد. ﺑﺮاي ﻫﻤﯿﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ دوﺳﺖ ﻧﺪاﺷﺖ ﮐﺴﯽ از او
ﭘﺮﺳﺘﺎري ﮐﻨﺪ- اﯾﻦ ﮐﺎر را ﻣﺴﺌﻮﻟﯿﺖ ﺧﻮدش ﻣﯽ داﻧﺴﺖ. او ﻣﺮا از ﺧﯿﺎﻻﺗﻢ ﺑﯿﺮون ﮐﺸﯿﺪ و ﮔﻔﺖ : » ﺧﻮد ﺗﻮ ﻫﻢ زﯾﺎد ﺷﺒﯿﻪ ﺑﻪ داﻧﺶ آﻣﻮزان ﺳﺎل دوﻣﯽ ﻧﯿﺴﺘﯽ. « ﺷﮑﻠﮑﯽ درآوردم .
ﺑﺮاي ﻫﺮﭼﯿﺰي ﮐﻪ ﺑﻪ آن ﭘﯽ ﻣﯽ ﺑﺮدم ، او در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻣﯽ ﻓﻬﻤﯿﺪ. ﻣﻮﺿﻮع را ﻋﻮض ﮐﺮدم. » ﺧﻮب ﻧﮕﻔﺘﯽ ﭼﺮا ﻣﺎدرت ﺑﺎ ﻓﯿﻞ ازدواج ﮐﺮد؟ «
ﻗﺒﻞ از ﺟﻮاب دادن ﻟﺤﻈﻪ اي ﻣﮑﺚ ﮐﺮد . » ﻣﺎدرم... اون ﺧﯿﻠﯽ از ﺳﻨﺶ ﺟﻮون ﺗﺮه . ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﻓﯿﻞ ﺑﺎﻋﺚ ﻣﯽ ﺷﻪ ﮐﻪ ﺣﺘﯽ ﺑﯿﺸﺘﺮ اﺣﺴﺎس ﺟﻮوﻧﯽ ﮐﻨﻪ . در ﻫﺮ ﺻﻮرت ﻣﺎدرم
دﯾﻮوﻧﻪ ي اوﻧﻪ. « ﺳﺮش را ﺑﻪ ﻧﺮﻣﯽ ﺗﮑﺎن داد. » ﺗﻮ راﺿﯽ ﻫﺴﺘﯽ؟ « » اﻫﻤﯿﺘﯽ داره ؟ ﻣﻦ ﻣﯽ ﺧﻮام ﮐﻪ اون ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺑﺎﺷﻪ... و ﻓﯿﻞ ﻫﻤﻮن ﮐﺴﯿﻪ اون ﻣﯽ ﺧﻮاد. « از ﺧﻮد
ﮔﺬﺷﺘﮕﯽ ﺟﻮاب او ﺑﺎﯾﺪ ﻣﺮا ﺷﻮﮐﻪ ﻣﯽ ﮐﺮد ، وﻟﯽ ﺑﺎ ﺗﻤﺎم ﭼﯿﺰﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ از ﺷﺨﺼﯿﺖ او ﻣﯽ داﻧﺴﺘﻢ ﻣﻄﺎﺑﻘﺖ داﺷﺖ. » اﯾﻦ ﺑﺨﺸﻨﺪﮔﯽ ﺗﻮرو ﻧﺸﻮن ﻣﯿﺪه...ﺗﻮ اﯾﻦ ﻓﮑﺮم... « » ﭼﯽ؟ « »
ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ ﻣﺎدرت ﻫﻢ ﻫﻤﯿﻦ ﻗﺪر ﺑﻪ ﺧﻮاﺳﺘﻪ ي ﺗﻮ اﻫﻤﯿﺖ ﻣﯿﺪه ؟ ﺻﺮف ﻧﻈﺮ از اﯾﻨﮑﻪ ﺗﻮ ﭼﻪ ﮐﺴﯽ رو اﻧﺘﺨﺎب ﮐﺮده ﺑﻮدي؟ « اﯾﻦ ﺳﻮال اﺑﻠﻬﺎﻧﻪ اي ﺑﻮد و ، ﻣﻦ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻢ ﻫﻨﮕﺎم
romangram.com | @romangram_com