رمان خورشـیـد نیمــه شب

#خورشـیـد_نیمــه_شب_پارت_140

ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﺣﺎﻟﻢ ﺧﻮﺑﻪ . « و در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﮐﻤﭙﺮس ﯾﺦ را ﮐﻨﺎر ﻣﯽ زد ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ و ﻧﺸﺴﺖ . ﻣﺴﻠﻤﺎً . دوﺳﺖ ﻧﺪاﺷﺖ ﮐﺴﯽ از او‬ ‫ﻧﮕﻬﺪاري ﮐﻨﺪ .‬ ‫دﺳﺖ ﻫﺎي ﭼﺮوك ﺧﺎﻧﻢ ﻫ‪‬ﻤﻮﻧﺪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ

دﺧﺘﺮ دراز ﺷﺪﻧﺪ ، ﻣﺜﻞ اﯾﻨﮑﻪ ﻗﺼﺪ داﺷﺖ دوﺑﺎره او را ﺑﺨﻮاﺑﺎﻧﺪ ، وﻟﯽ در ﻫﻤﺎن ﻟﺤﻈﻪ ﺧﺎﻧﻢ ﮐﻮپ در‬ ‫دﻓﺘﺮ را ﺑﺎز ﮐﺮد ﮐﻤﯽ ﺑﻪ داﺧﻞ ﺧﻢ ﺷﺪ . ﺑﺎ ﺣﻀﻮر او اﻧﺪﮐﯽ ﺑﻮي ﺧﻮن ﺗﺎزه ﺑﻪ

داﺧﻞ آﻣﺪ .‬ ‫ﭘﺸﺖ ﺳﺮ او ﺑﯿﺮون از دﻓﺘﺮ ، ﻣﺎﯾﮏ ﻧﯿﻮﺗﻮن ﮐﻪ ﻫﻤﭽﻨﺎن ﺑﺴﯿﺎر ﻋﺼﺒﺎﻧﯽ ﺑﻮد ، آرزو ﻣﯽ ﮐﺮد ﭘﺴﺮ ﺳﻨﮕﯿﻦ وزﻧﯽ ﮐﻪ ﺣﺎﻻ ﻣﯽ ﮐﺸﯿﺪ ﺑﻪ ﺟﺎي‬ ‫دﺧﺘﺮي ﺑﻮد ﮐﻪ اﯾﻨﺠﺎ در ﮐﻨﺎر

ﻣﻦ ﺑﻮد .‬ ‫ﺧﺎﻧﻢ ﮐﻮپ ﮔﻔﺖ : » ﯾﮑﯽ دﯾﮕﻪ رو آوردن . «‬ ‫ﺑﻼ ﮐﻪ ﻣﺸﺘﺎق ﺑﻮد ﺳﺮﯾﻊ ﺗﺮ از ﻣﺮﮐﺰ ﺗﻮﺟﻪ ﺧﺎرج ﺷﻮد ، از ﺗﺨﺖ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﭘﺮﯾﺪ .‬ ‫او ﮐﻤﭙﺮس را ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻢ ﻫﻤﻮﻧﺪ ﭘﺲ داد و ﮔﻔﺖ :

» ﺑﻔﺮﻣﺎﯾﯿﺪ ، ﻣﻦ ﺑﻪ اﯾﻦ اﺣﺘﯿﺎج ﻧﺪارم. «‬ ‫ﻣﺎﯾﮏ ﻟﯽ اﺳﺘﯿﻮﻧﺰ را اﻧﺪﮐﯽ ﺑﻪ داﺧﻞ ﻫﻞ داد و ﻧﺎﻟﻪ اي ﮐﺮد . ﺧﻮن ، ﻫﻨﻮز از دﺳﺖ ﻟﯽ ﮐﻪ روي ﺻﻮرﺗﺶ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﻣﯽ ﭼﮑﯿﺪ و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ‬

‫ﻣﭽﺶ ﻣﯽ رﯾﺨﺖ .‬ ‫» اوه ﻧﻪ. « اﯾﻦ ﻧﺸﺎن ﻣﯽ داد ﮐﻪ زﻣﺎن رﻓﺘﻦ ﻣﻦ ﻓﺮا رﺳﯿﺪه- و اﯾﻦ ﻃﻮر ﮐﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ رﺳﯿﺪ ، زﻣﺎن رﻓﺘﻦ ﺑﻼ ﻫﻢ ﺑﻮد . » ﺑﺮو ﺑﯿﺮون ﺗﻮي‬ ‫دﻓﺘﺮ ، ﺑﻼ. «‬ ‫او

ﻫﺎج و واج ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد .‬ ‫» ﺑﻪ ﻣﻦ اﻋﺘﻤﺎد ﮐﻦ- ﺑﺮو. «‬ ‫او ﭼﺮﺧﯿﺪ و در را ﻗﺒﻞ از اﯾﻨﮑﻪ ﺑﺴﺘﻪ ﺷﻮد ﮔﺮﻓﺖ و ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ وارد دﻓﺘﺮ ﺷﺪ . ﻣﻦ ﺑﺎ ﻓﺎﺻﻠﻪ ي ﭼﻨﺪ اﯾﻨﭻ از ﭘﺸﺖ او آﻣﺪم

. ﻣﻮي او ﺗﺎب ﺧﻮرد و‬ ‫دﺳﺘﻢ را ﻧﻮازش داد...‬ ‫او ﺑﺮﮔﺸﺖ ﺗﺎ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﮕﺎه ﮐﻨﺪ ، ﻫﻨﻮز ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﮔﺸﺎد ﺑﻮدﻧﺪ.‬ ‫» ﺗﻮ واﻗﻌﺎً ﺑﻪ ﺣﺮف ﻣﻦ ﮔﻮش ﮐﺮدي. « اﯾﻦ ﺑﺎر اول ﺑﻮد.‬ ‫ﺑﯿﻨﯽ اش را

ﭼﯿﻦ اﻧﺪاﺧﺖ . » ﺑﻮي ﺧﻮن ﺑﻪ دﻣﺎﻏﻢ ﺧﻮرد. «‬

‫ﺑﺎ ﺣﯿﺮت ﺑﻪ او ﺧﯿﺮه ﺷﺪم . » ﻣﺮدم ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﻦ ﺑﻮي ﺧﻮن رو ﺣﺲ ﮐﻨﻦ. «‬ ‫» ﺧﻮب ، ﻣﻦ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﻢ- اﯾﻦ ﻫﻤﻮن ﭼﯿﺰﯾﻪ ﮐﻪ ﺣﺎل ﻣﻨﻮ ﺑﻬﻢ ﻣﯽ زﻧﻪ . ﺑﻮش ﻣﺜﻞ زﻧﮓ آﻫﻦ... و ﻧﻤﮑﻪ. «‬ ‫در

ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﻫﻨﻮز ﺑﻪ او ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﺮدم، ﺧﺸﮑﻢ زد .‬ ‫آﯾﺎ او واﻗﻌﺎً اﻧﺴﺎن ﺑﻮد ؟ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ رﺳﯿﺪ اﻧﺴﺎن ﺑﺎﺷﺪ . او ﻣﺜﻞ ﯾﮏ اﻧﺴﺎن ﻟﻄﯿﻒ ﺑﻮد . او ﺑﻮي اﻧﺴﺎن ﻫﺎ را ﻣﯽ داد- ﺧﻮب ، در

واﻗﻊ ﺑﻬﺘﺮ . او‬ ‫ﻣﺜﻞ اﻧﺴﺎن ﻫﺎ رﻓﺘﺎر ﻣﯽ ﮐﺮد... ﯾﮏ ﺟﻮرﻫﺎﯾﯽ . وﻟﯽ ﻣﺜﻞ ﯾﮏ اﻧﺴﺎن ﻓﮑﺮ ﻧﻤﯽ ﮐﺮد ، ﯾﺎ ﻣﺜﻞ آﻧﻬﺎ ﺟﻮاب ﻧﻤﯽ داد.‬ ‫ﭼﻪ ﮔﺰﯾﻨﻪ ي دﯾﮕﺮي وﺟﻮد داﺷﺖ ؟‬ ‫او ﭘﺮﺳﯿﺪ : »


romangram.com | @romangram_com