رمان خورشـیـد نیمــه شب

#خورشـیـد_نیمــه_شب_پارت_137

ﻧﻔﺴﻢ را ﻧﮕﻪ داﺷﺘﻢ . ﻋﻄﺮ او ﯾﮏ ﭼﯿﺰ ﺑﻮد ، ﺟﺎري ﺷﺪن ﺧﻮن او ﭼﯿﺰي دﯾﮕﺮ .‬ ‫ﻣﺎﯾﮏ ﮐﻪ در ﻋﯿﻦ ﺣﺎل ﻫﻢ ﺧﺸﻤﮕﯿﻦ ﺑﻮد و ﻫﻢ ﻣﻀﻄﺮب ﮔﻔﺖ : » ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻢ ﺿﻌﻒ ﮐﺮده . ﻧﻤﯽ دوﻧﻢ

ﭼﯽ ﺷﺪ ، اون ﺣﺘﯽ اﻧﮕﺸﺖ ﺧﻮدش رو‬ ‫ﻫﻢ ﺳﻮراخ ﻧﮑﺮد . «‬ ‫آﺳﻮدﮔﯽ دروﻧﻢ را ﺷﺴﺖ و دوﺑﺎره ﻧﻔﺲ ﮐﺸﯿﺪم . آه ، ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻢ ﺑﻮي ﺧﻮن را از ﺳﻮراخ ﮐﻮﭼﮏ اﻧﮕﺸﺖ ﻣﺎﯾﮏ

ﻧﯿﻮﺗﻮن ﺣﺲ ﮐﻨﻢ . روزي اﯾﻦ‬ ‫ﺑﻮ ﺑﺮاﯾﻢ ﺧﻮش آﯾﻨﺪ ﺑﻮد.‬ ‫ﮐﻨﺎر ﺑﻼ زاﻧﻮ زدم . ﻣﺎﯾﮏ در اﻃﺮاف ﻣﻦ ﻣﯽ ﭘﻠﮑﯿﺪ و ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻣﺪاﺧﻠﻪ ﻣﻦ ﻋﺼﺒﺎﻧﯽ ﺑﻮد .‬ ‫» ﺑﻼ . ﺻﺪاﻣﻮ ﻣﯽ ﺷﻨﻮي؟ «‬ ‫» ﻧﻪ،

« ﻧﺎﻟﻪ اي ﮐﺮد . » از اﯾﻨﺠﺎ ﺑﺮو. «‬ ‫راﺣﺖ ﺷﺪن ﺧﯿﺎﻟﻢ ﺑﻪ ﻗﺪري دﻟﭙﺴﻨﺪ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﺧﻨﺪه ام ﺷﺪ . ﺣﺎل او ﺧﻮب ﺑﻮد .‬ ‫ﻣﺎﯾﮏ ﮔﻔﺖ : » داﺷﺘﻢ اوﻧﻮ ﭘﯿﺶ ﭘﺮﺳﺘﺎر ﻣﯽ ﺑﺮدم ، وﻟﯽ دﯾﮕﻪ

ﺑﯿﺸﺘﺮ از اﯾﻦ ﻧﺘﻮﻧﺴﺖ راه ﺑﺮه. «‬ ‫ﺑﺎ ﺣﺎﻟﺖ ﺧﺸﮑﯽ ﮔﻔﺘﻢ : » ﻣﻦ ﻣﯽ ﺑﺮﻣﺶ. ﺗﻮ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﯽ ﺑﺮﮔﺮدي ﺳﺮ ﮐﻼس. «‬ ‫دﻧﺪان ﻫﺎي ﻣﺎﯾﮏ روي ﻫﻢ ﺳﺎﯾﯿﺪه ﺷﺪﻧﺪ . » ﻧﻪ. اﯾﻦ ﮐﺎر ﺑﻪ ﻋﻬﺪه ي

ﻣﻦ ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺷﺪه. «‬ ‫ﻗﺼﺪ ﻧﺪاﺷﺘﻢ ﻫﻤﺎﻧﺠﺎ ﺑﺎﯾﺴﺘﻢ و ﺑﺎ آن ﺑﺪﺑﺨﺖ ﺑﺤﺚ ﮐﻨﻢ .‬ ‫ﺑﺎ وﺣﺸﺖ و ﻫﯿﺠﺎن ، ﻧﯿﻤﯽ ﺳﭙﺎﺳﮕﺰار و ﻧﯿﻤﯽ ﻏﻤﺰده ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ اوﺿﺎﻋﯽ ﮐﻪ ﻟﻤﺲ ﮐﺮدن او را اﻟﺰاﻣﯽ ﮐﺮ

ده ﺑﻮد ، ﺑﺎ ﻣﻼﯾﻤﺖ ﺑﻼ را از ﭘﯿﺎده رو‬ ‫ﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮدم و در ﺑﺎزوﻫﺎﯾﻢ ﻧﮕﻪ داﺷﺘﻢ . ﺳﻌﯽ ﮐﺮدم ﻓﻘﻂ ﺑﺎ ﻟﺒﺎس ﻫﺎي او ﺗﻤﺎس داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ و ﺗﺎ ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺷﺪ ﻓﺎﺻﻠﻪ ي ﺑﯿﻦ ﺑﺪن ﻫﺎﯾﻤﺎن‬

‫ﺣﻔﻆ ﺷﻮد . در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺑﺮاي ﺳﺎﻟﻢ ﻧﮕﻪ داﺷﺘﻦ او دﺳﺘﭙﺎﭼﻪ ﺑﻮدم- ﺑﻪ زﺑﺎن دﯾﮕﺮ ﺑﺮاي دور ﮐﺮدن او از ﺧﻮدم- ﺑﺎ ﮔﺎم ﻫﺎي ﺑﻠﻨﺪ و ﻫﻤﺎﻫﻨﮕﯽ‬ ‫ﭘﯿﺶ ﻣﯽ رﻓﺘﻢ .‬ ‫ﭼﺸﻢ ﻫﺎﯾﺶ ﺑﺎ ﺣﺎﻟﺖ

ﻣﺘﺤﯿﺮي ﺑﺎز ﺷﺪﻧﺪ .‬ ‫ﺑﺎ ﺻﺪاي ﺿﻌﯿﻔﯽ دﺳﺘﻮر داد : » ﻣﻨﻮ ﺑﺰار زﻣﯿﻦ. « از ﺣﺎﻟﺖ ﭼﻬﺮه اش ﺣﺪس زدم ، ﺑﺎز ﺧﺠﺎﻟﺖ زده اﺳﺖ . او دوﺳﺖ ﻧﺪاﺷﺖ از ﺧﻮدش ﺿﻌﻒ‬ ‫ﻧﺸﺎن دﻫﺪ .‬ ‫ﺑﻪ

ﺳﺨﺘﯽ ﻓﺮﯾﺎدﻫﺎي اﻋﺘﺮاض آﻣﯿﺰ ﻣﺎﯾﮏ را از ﭘﺸﺖ ﺳﺮﻣﺎن ﻣﯽ ﺷﻨﯿﺪم .‬ ‫ﻧﯿﺸﺨﻨﺪ زدم ، زﯾﺮا ﺑﻼ ﺑﻪ ﺟﺰ ﯾﮏ ﺳﺮ ﺳﺒﮏ و ﻣﻌﺪه اي ﺿﻌﯿﻒ ﻫﯿﭻ ﻣﺸﮑﻠﯽ ﻧﺪاﺷﺖ . ﺑﻪ او ﮔﻔﺘﻢ : »

وﺣﺸﺘﻨﺎك ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯿﺎي. «‬ ‫او ﮔﻔﺖ : » ﻣﻨﻮ ﺑﺰار روي ﭘﯿﺎده رو. « ﻟﺒﺶ ﺳﻔﯿﺪ ﺷﺪه ﺑﻮد.‬ ‫» ﭘﺲ ﺗﻮ ﺑﺎ دﯾﺪن ﺧﻮن ﺿﻌﻒ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ؟ « آﯾﺎ از اﯾﻦ ﻃﻌﻨﻪ آﻣﯿﺰﺗﺮ ﻫﻢ ﻣﯽ ﺷﺪ؟‬ ‫او ﭼﺸﻢ

ﻫﺎﯾﺶ را ﺑﺴﺖ و ﻟﺒﻬﺎﯾﺶ را ﺑﻪ ﻫﻢ ﻓﺸﺮد .‬ ‫در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﻧﯿﺸﺨﻨﺪم ﻋﺮﯾﺾ ﺗﺮ ﻣﯽ ﺷﺪ ، اﺿﺎﻓﻪ ﮐﺮدم : » ﺗﺎزه ﺧﻮن ﺧﻮدت ﻫﻢ ﻧﻪ. «‬ ‫ﻣﺎ در دﻓﺘﺮ روﺑﻪ روﯾﯽ ﺑﻮدﯾﻢ . ﺑﯿﻦ در ، ﺣﺪود ﯾﮏ


romangram.com | @romangram_com