نوشته: فاطمه حیدری
چای مینوشم با طعم گذشته و یاد اوست که “هرازگاهی” مرا به خلسه آن حضور سبز میبرد. در تراس باز میشود و عطر یغماست که میپیچد لا به لای سردیم…کنارم مینشیند…با لبخند نگاهم میکند…طعم لذت میدهد چشمانش! نمیتوانم آنگونه که میخواهد نگاهش کنم اما تمام تلاشم را میکنم…سعی میکنم که نگاهم طعم عادت ندهد! #تلخ #عاشقانه
مطالعه